I'll never love this way again

        Almost 3 year na ang nakakaraan nang wala sakin ang pinakamamahal kong babae.Siya si Sugar Francico, namatay siya sa sakit na ''GENERATION DESEASE'' ta hanggang ngayun ay hindi ko pa siya makalimutan..balik tayo sa nakaraan.
      Nov 27 2008 ay naging kami,sa loob ng isang taon na panunuyuo ko ay nag bunga ito ng maganda, bawat sandali ay hindi namin inisip ang mga makaksira sa ming relasyon at kung minsan may nadating sa amin na pag subok at problema, subalit hindi iyo naging dahilan para maging magulo ang takbo ng aming relasyon.
      Kung ano man ako ay tanggap niya yun ,kung sino ako pinag mamalaki niya yon.Sa bawat sandali na kasama ko siya ay wala na yata akong mahihiling pa, talagang ang saya ko,ni minsan hindi niya pinaramdam sakin na nag iisa lang ako,At kung sa pag mamahal lang din naman ay siya na  talaga!
     Kung minsan ay naiisip ko kong kami nga ba talaga ang sa isat isa,

Dearest;Maralyn Hecalao

Nang makilala kita ,nag bago ang lahat sa buhay ko,tinuruan mo akong maging matapang masaya at higit sa lahat ang bagay na hindi tinuturo sa iskwelahan,ang pag mamahal.Sa dami ng nakilala kong babae ,sa dami ng mga kakaibang ugaling nasaksihan ko iba ang memoralidad mo,iba nag kalagayan o kaysa sa inaasahan koh,
  Hindi ko alam kong anung kailangan kong Gawin para mapatwad mo pa ako,hindi ko alam kong anu ang dapat,para maibalik ang dating tiwala mo,paano pa nasa kamay ka na nang iba.,hindi ko naman maaring agawin ka sa kanya,hindi ko naman maaring ipag laban ang pag mamahal na wala akong pag asa kahit anung gawin koh,

  Salamat sa iyo Dahil sa bawat pag kakasala ko at pag kakamali ko ikaw yong umagawa ng paraan para maitama yon,yon bang itinuro mo sa akin kung bakit may pambura ang lapis.!?Alam o ang saya saya ko nang makilala ko ang ka2lad moh,hindi ko nga akalain na mamahalin mo ang loko na ka2lad koh.Pero ang loko na yun ito nag bago ng dahil sa iyo.

   Oras na mabasa mo ito gusto kong humingi ng tawad sa mga kasalanan koh,kasi ako pala yong duwag ako yung makasarili ako ang walang kwenta.Gusto kong ipaalam na ginagawa ko to dahil sa iyo,dahil sabi ko sa sarili ko mag tatagumpay ako sa mga pangarap koh,at balang araw maipag mamalaki mo ako.
 'SALAMAT SA PAGIGING MJ MO SA BUHAY KOH HINDI PO KITA MAKAKALIMUTAN KAHIT ISANG ARAW LANG''

"Story" By;Fjm''

The most powerful of people need a beginning and one of the most powerful man if you must call him that was my master in magic. His name Who, he was the most powerful wizard back in the day. He mastered in many forms of writing, languages and martial arts. He has stopped many monsters from destroying Otaku. He and his friend Howland stopped sixty of some of the strongest of alien life forms they are considered SSJ or that was what I was told.
    Howland and Who where both rivals yet best of friends. I was there for most of the conflicts. I have also been there fighting side-by-side the two most powerful wizards. They have taught me all they could and yet I was still a student, a student of life. We went on many adventures in the past two thousand years. One of the many I remember is when Who disappeared from Otaku for about five-six hundred years.
Our story takes us to a small forest out cropping of trees just left of the City of Otaku…
    It was a beautiful summer day and Who and I were sitting by the river. These were our glory days. When Otaku was a place of peace before the SSJ and monsters ever entered the land of man. The Wolf men were our problem like Frats there was a vast number of them and they were like non other you have ever seen. There was one in particular we were after.
    This one had earned its name amongst humans; not only man but also beast alike feared this Wolf man. He was known as Man Hunter. This creature had killed over sixty of the king’s finest warriors and made cowards of the other twenty. This was no ordinary beast he had another form one that few have ever seen. He was not of the natural northern Wolf man he came from a tribe thought to be banished from this realm.
    He came from the dreaded Wolf bane tribe, or the southern Wolf men. This was strange to see such a creature of this magnitude up this far north. I believe that he settled with the powerful hunting clan. A ruthless beast known to man as Hunter Wolf ran this clan. He ran it with an iron fist, one of the best archers in the land. ‘I of any person should know I was shot through the shoulder with on of his diamond tipped arrows’.
    This beast stopped at nothing to get his meal. Who was after his clan for years and finally we got a lead on the clan from one of the soldier that was once very much a coward. It was a great lead. It made us travel this far north actually into the Wolf man territory.
    Finally the day we got the track they were in was right after they camped there about two nights before. With the strongest movement spell known as blink Who had us at the next camp within minutes tried and drained of energy we stopped and made up our own camp.
    This made time for me to practice some of my own spells. I created a paralyze spell by using the blink spell and a freeze spell, what this spell did was speed the creature up to a extreme speed then freezing it causing paralyses. It was a happy day. At about sun set Who made dinner. We had a stew of some sort. We then fell into a great sleep….
    The next day we set off again only this time we I used the blink spell, but seeing how I was a mage and not a wizard this spell only lasted for some time until we got about two miles away from their next camp. We walked that two miles in about an hour. It was surprising how close we got to the Wolf men they just left that camp about a half hour before we got there. Who used a spell that got him his staff and told me to ready myself for battle. He then used his animal like sense to catch them then used a spell called for ‘sight to see’ this was via animals and they were about six miles away. Who then used the spell blink again and teleported us right in front of the Wolf men. I used the freeze spell on about half the creatures. Who used a light flash that resembled the sun, which was not seen for about six thousand years. The Wolfs fell to their knees crying in pain. The sunlight paralyzed them for good.

Funy qoutes

Nung nakilala kita, dun ko nalaman ang sagot sa tanong ng Nescafe…
“para kanino ka bumabangon?”

“Masaya naman ako kahit wala ka…
Sumusobra lang pag andyan ka na…”

“Kung araw-araw ko ba namang makikita pag mumukha mo…
Eh di sana…
Wala ng malungkot na araw ang dadaan sa buhay ko.”

“paano ba naman ako lalakad palayo…
Kung isang ngiti mo lang din ko makatayo..”

Bakit kailangan ko pang mag bukas ng coke?
Eh kung ikaw lang naman ang happiness ko!”

“Sana naging damit na lang ako…
Para kahit minsan..
i-try mo kung bagay ako sayo”

Boy: May gagawin ka ba bukas?
Girl: Wala naman bakit?
Boy: Tara, pakasal tayo…

Sabi nila libreng mangarap..
Libre ka ba?
Pangarap kasi kita eh!!!

“Pwede ba kitang maging driver?”
Para ikaw na ang magpatakbo ng buhay ko”

“naniniwala ka bas a love at first sight?
O gusto mo dumaan ako ulit?”

“Puro ka lakwatsa!!!
Pati sa puso ko nakakarating ka!”

“Yoyo ka ba?
Kasi kahit anong gawin kong pagtapon sayo,
Bumabalik ka parin sa puso ko”

Boy: Excuse me, may I see the tag og your shirt
Girl: Why?
Boy: I just wanna see if you’re “made for me”

Kung nahihintay ka ng magmamahal sayo…
Sandal naman, kaka gising ko lang…

Nahihirapan ka bang maging ikaw???
Try mong maging tayo, baka mas madali!!!

“alam mo bang mahal kita…
Ang tagalog ng I love you”
Now you know…

Touching Story: If you can survive, you must remember that I love you

Rread this very touching story just today on facebook. If you happen to read this blog please share it to your friends. Mother’s love is truly incomparable and it is proven in many circumstances. This featured story is just another demonstration of mother’s love. Please read on…

This is a true story of Mother’s Sacrifice during the Japan Earthquake.



After the Earthquake had subsided, when the rescuers reached the ruins of a young woman’s house, they saw her dead body through the cracks. But her pose was somehow strange that she knelt on her knees like a person was worshiping; her body was leaning forward, and her two hands were supporting by an object. The collapsed house had crashed her back and her head.

With so many difficulties, the leader of the rescuer team put his hand through a narrow gap on the wall to reach the woman’s body. He was hoping that this woman could be still alive. However, the cold and stiff body told him that she had passed away for sure.

He and the rest of the team left this house and were going to search the next collapsed building. For some reasons, the team leader was driven by a compelling force to go back to the ruin house of the dead woman. Again, he knelt down and used his had through the narrow cracks to search the little space under the dead body. Suddenly, he screamed with excitement, “A child! There is a child!”

The whole team worked together; carefully they removed the piles of ruined objects around the dead woman. There was a 3 months old little boy wrapped in a flowery blanket under his mother’s dead body. Obviously, the woman had made an ultimate sacrifice for saving her son. When her house was falling, she used her body to make a cover to protect her son. The little boy was still sleeping peacefully when the team leader picked him up.

The medical doctor came quickly to exam the little boy. After he opened the blanket, he saw a cell phone inside the blanket. There was a text message on the screen. It said, “If you can survive, you must remember that I love you.” This cell phone was passing around from one hand to another. Every body that read the message wept. “If you can survive, you must remember that I love you.” Such is the mother’s love for her child!!

Motorcycle Couple

Motorcycle Couple

A girl and a boy were on a motorcycle, 

speeding through the night.

They loved each other a lot...

Girl: "slow down a little.. I'm scared.." 

Boy: "No, it's so fun.." 

Girl: "please..it's so scary.." 

Boy: "Then say that you love me.." 

Girl: "Fine..I love you..can you slow down now?" 

Boy: "Give me a big hug.." 

The girl gave him a big hug. 

Girl: "Now can you slow down?" 

Boy: "Can you take off my helmet and put it on? 

It's uncomfortable and its bothering me while I drive." 

The next day, there was a story in the newspaper.

A motorcycle had crashed into a building

because its brakes were broken.

There were two people on the motorcycle, 

of which one died, and the other had survived...

The guy knew that the brakes were broken.

He didn't want to let the girl know,

because he knew that the girl would have gotten scared. 

Instead, he was told the last time that she loved him,

got a hug from her,

put his helmet on her so that she can live, 

and died himself...

Gitara.love story 5-''

Kinabukasan, kumakain kami ni Janessa nang almusal nang mabanggit nya na aalis raw sya sa Sabado... Kesyo kinuha raw sya nung Ken para maging vocalist nung grupo nila para sa mga gig... Tinext daw sya ni Ken para magkita sa Sabado, papakilala yata sya dun sa ibang nasa banda tsaka magrrehearse na rin ng kanta sa Sabado... Abah, eh ako naman, na-shock sa buto... Vocalist? May gig? Ako: Eh? Bakit ikaw? Desperado? Janessa: Desperado ka dyan.. Talented ako eh, magagawa mo? Ako: (subo ng tinapay) Talented... Neknek mo... Ginayuma mo un noh? Janessa: Anong gayuma...Sira! Naubusan na nga ako eh! Ako: Wheeeeee?!??! Janessa: (ngiti sa'kin) Di mo ba alam? Naubos na syo noh... Ako: A-ano?!?!?! Tumawa nang tumawa si Janessa... Langya, pinag-tripan nanaman ako ng babaeng toh! Janessa: (tumatawa pa rin) H-horsey... Na-namumula ka! Ako: (uminom ng tubig) Heh! Tigilan mo nga ako! Janessa: (nginitian ako) Ang cuuutte mo talaga pag namumula ka, horsey... Ako: Anong cute?! Di ako aso noh! Pumasok pa tuloy si Warren sa utak ko... Langya, aga-aga, may ulol na aso na kagad na kumakahol sa utak ko... Ako: Anoh? Bakit ka naman pumayag na kumanta dun? Anoh ka, GRO?! Janessa: Hey, you're being mean... Nyikz! Napatulala ako nung sumimangot si Janessa... Langya, nagtayuan nga ung mga balahibo ko eh... Ako: U-uy... Joke lang un... Baka umiyak ka pa dyan... Janessa: Hmp! Meanie-meanie horsey! WTH?! Bakit ba parang isip bata toh ngayon? Ako: Sige na, sorry na... Bakit ka nga pumayag na maging vocalist nung mga un? Eh halos kakakilala mo pa lang kay Ken ah... Janessa: (inubos ung tubig sa baso nya) Because... I need the money... Ako: Eh? Kailan nawalan ng pera tohng babaeng toh? Ako: Nanakawan ka ba? Janessa: hindi, bakit? End na ng world! Walang pera!?? Si Nessy?!?!? Janessa: (tumayo) Anoh ba?!? (kinatok ung ulo ko) Gising na ba yang utak mo? Helloooo!!! Horsey!!!! Ako: anoh ba!??! Janessa: (ngumiti) Kaseh naman because... Sa dami ng sinasabi ko eh wala yatang pumapasok sa brain mo...
Lumipas ang isang linggo at... (teka, bilang lang ako sa kalendaryo) aha! apat na araw! Nag-start na ang Christmas break, at nag-bear na rin ng prutas ang aking pagkanta-kanta! nyaha... Pwede nang idol! naka naman, humaba ang hair ko... Anyway, ehto at nasa MegaMall na ko para bilhin ung gitara para kay Joshie..........at Bench t-shirts para sa dad ni Joshie, kitchenware para sa mom nya, golfclub para sa kuya nya, Penshoppe clothes para sa wife ng kuya nya, complete "Undead and.." series para sa ateh nya, wag na ung asawa nung ateh nya at wala naman un dito... Yup...getz nyo na? Naging shopper pa ko nung tamad na kabayo na un...haaaaaaaaaayyyy... Balik tayo sa shopping spree... Kasama ko nga pala si Ken... since si Richie eh lumipad na sa Baguio, si Jodi naman nasa Batangas, at si Arianne, stuck sa bahay kaseh nandun si Trixie, and wala yatang kasama... Alangan namang bitbitin ko si Warren... eh di nasakal pa ko ni Joshie nun! bwahahahahaha... nanakal na kabayo!!! Ako: (kay Ken) Anoh, kaya mo pa ba? Ken: (ngumiti) Kaya pa naman... Wahehe... ilang bags na rin ung dala nya oh... Let's see... Gift para kay tito, check! Gift para kay tita, check! Gift para sa bro ni Joshie, check! Gift para dun sa pitong pamangkin ni Joshie, check! check! check! check! check! check! check! Gift para dun sa sister-in-law ni Josh, check! Yaahhh...hehe... Si Ken poh ang official na chimay ng chimay na toh! nyaha! Oist, di naman lahat sya may dala noh... May dala naman akong dalawang itsy-bitsy na bag... Avah, anong magagawa ko eh sa gentleman sya? Di tulad ng iba... *cough* Josh *cough* Papunta na kami sa PowerBooks para bilhin ung gift para sa siz ni Joshie nang mapatingin ako sa KFC... Ako: Break muna tayo... Ken: What?!? You mean cool-off?! Bakit?! Mahal naman kita ah! Whe?!? Napatitig ako kay Ken... Hala, exagge ang mokong... Ako: Sira... Inatake ka nanaman ng pagiging alumni mo ng A-B-normal College.. Ken: (natawa) Kaseh naman, halatang-halatang pagod ka na......

 10 PM, pagkatapos naming kumain, pumunta na kaming lahat sa living room at umupo sa around ng chwistmas twee...oooohhhh.... gifts! gifts! gifts! Ung dad ni Joshie naupo dun sa may Tree kaseh sya ang Santa Claus.. Ung mga pamangkin naman ni horsey, ahyun nakaupo sa carpet, nakatitig sa lolo nila... Sina Ate Shane, Ate Kate, tsaka si Kuya Mike, nagkasya dun sa couch... Ung mom nila, nasa recliner... Kami ni Joshie nasa loveseat, since un na lang ung upuan nung pumasok kami... Nagdistribute na si Santa ng presents, ung mga apo nya ung elves na nagdedeliver sa'min nung mga regalo na para sa'min, tapos nagtatatalon pag para sa kanila ung gift...ang kuyut! After maipamigay lahat, yehey! ahyan na bukasan na! Binuksan ko ung regalo na pinakamalaki -- syempre un ung biggest, eh di un ang unang buksan! Oooohhh...Ooh ooh ohh... Me likey! Bumulaga sa'kin ang isang Secosana bag! wahahaha... Niyakap ko kagad! Joshua: (nagbubukas ng isang regalo nya) Umiiral nanaman pagka-abno mo... Bakit pati yan niyayakap mo? Ako: Che! Anong gusto mo? Ikaw yakapin ko? Joshua: (smirks) Pwede rin... Ako: Whee! Neknek mo noh! (niyakap ko uhlet ung bag ko) You'll never understand ang beauty ng isang bag... Joshua: (tinabi ung wrapper) Kaya nga naimbento ang bulsa eh... Ako: Che! Pagkatanggal nya nung gift wrapper, napatingin kagad ako sa kahon... Ako: Totoo bang kahon yan? Nilabas ni Joshie ung loob ng kahon...Whoa! Totoo nga! Ako: Videocam?! Ikaw?! Binigyan ng videocam?! Eh ung camera na nga lang, tinatakwil mo na, videocam pa! Biglang lumapit sa'min ung dad ni Joshie, sabay hampas sa likod ni Joshua! wahahahaha... Sa expression ni horsey, mu~g masakit un! Napa-arouch ung mukha nya eh... Dad: (ngiti sa'min) Yan, perfect for both of you... Para kahit malayo kayo, pwede kayong magpadala ng mga videomail.. Joshie: Dad, kaya nga nauso ang internet at webcam.. Tsaka, anoh namang ipapadala ko syo? Dad: Abah, anoh pa nga ba?! Eh di ung mga videos ng mga apo ko! Pag first time nilang maglakad,...

Hatinggabi na nang makauwi kami ni Janessa... Di tulad nung mga kapatid ko, eh ayokong dun matulog... la lang.. yoko lang.. Tinambak namin ung mga regalo namin sa mga kwarto, tapos naupo sa living room, umiinom ng iced tea... Ako: Pagod ka na? Janessa: Kinda, pero ok pa naman... I think na-sobrahan ako ng champagne eh.. Ako: Good... May nilabas ako sa bulsa kong kahon, tapos binagsak sa kamay nya... Janessa: Ano toh? Ako: (sumandal sa couch) Regalo... Nanghingi ka di ba? Janessa: Ehhhhhhhhhhhhh?!?? I thought... Akala ko... di ka mamimigay...? Ako: (silip sa kanya) Listen, if u didn't get me anything, ok lang... Baka naman mag-feeling guilty ka pa dyan.. Janessa: Che! I got you something noh... Ako: Eh? Janessa: Yeah! Kaya lang.. (ngiti sa'kin) Tinatamad akong tumayo... Kaw na lang kumuha... Nasa kwarto ko sa may kama... Anong---??! Ako: Hala! Bahket ako pa kukuha!? Janessa: Abah, regalo mo un eh.. Sige na, horsey... be nice... Bubwit... Tumayo na ko para kunin ung regalo nang tawagin uhlet ako ni Janessa... Ako: Anoh?! Janessa: Kunin mo na rin ung videocam mo... Ako: (tingin sa kanya) Bakit? Janessa: Para masaya! Ahh! Pumunta ako sa kwarto ko para kunin ung videocam, tapos sa kwarto nya para kunin ung regalo... What the---?! Anoh toh!? Bakit ang laki nito?! Bumalik na ko sa living room, inabot ung videocam tapos naupo sa tabi nya... Lokong toh, tinatamad daw tumayo, pero nabuksan nya naman ung radyo... Ako: (tingin sa kanya) Anoh bang ginagawa mo? Janessa: (iniikot ung cam) Binubuksan toh, obvious ba? Maya-maya, nag-rejoice na sya dahil na-buksan nya na ung videocam... Tinutok nya kagad sa'kin... Janessa: Yan, game horsey! Buksan mo na ung regalo mo! Ako: Bakit kailangan mo pang i-video? Janessa: (tingin sa'kin) Para masaya! Ako: Sheesh... I'm not--- Janessa: HORSEY!!! Isa!!! Ako: (abot dun sa regalo nya) Ok! Ehto na nga eh! bubwit... matakot ba raw sa meatballs na toh... Janessa: (nakatingin dun sa camera) Go, Joshie... Ako: Shut up... Di ako 3 years...

Joshie? Joshie?" Pumasok ako sa apartment... at parang naging ghost apartment bigla ang building... Nasan ang mga people? Nag-War of the Worlds na ba? Langya, di ko man lang nakita si Tom Cruise... Sinabit ko ung susi, tapos pumunta sa living room... Waaaahhh?!?!? bubwit na kabayo yan!!! Anoh toh?!?!? Ang kalat ah! Horsey talaga! Kumain ng fishball tapos di man lang niligpit! Grrrrr!!! Niligpit ko nga ung pinagkanan nung kabayong un -- which by the way eh nawawala pa rin... Ano kaya dun sa "don't go anywhere!" ang di nya naintindihan? Ay, if you're wondering about dun sa DVD, eh wala pa... Tatawagan na lang daw ako nung gumagawa kaseh, pasko nga naman... Close lang kame kaya tinanggap nya ung video ko...hehe... ring! ring! Skip-skip papunta sa phone... Ako: hello? ***beeyatch.. Whe? Ako: Excuse me? Sino toh? ***Tingnan mo ginagawa mo kay Joshua... wala ka nang dinala kundi sakit ng ulo... Ako: A-anong--?! Sino bah toh?! ***Kasama nya ko dati sa gang... Ako: Eh? Really? But you sound like a girl... Sorry... anoh! ...kung lalake ka, may ganon naman talaga sa telepono nag-iiba ung boses-- ***Shut up! I'm a girl! Ako: Really? Wow... nakakapasok pala ang girl sa mga ganun... Oooohhh...anong ginagawa mo dun?! Inaayusan mo ba ung mga guys, tapos, tapos, make-over... Ang cuuttee-- ***Anoh ba?! Ako: Ay, sorry... Inaaway mo nga pala ako... Please go on... ***Sheesh... Anyway, dahil syo, mas nasasaktan si Joshua! Pupuruhan sya nina Victor! Tingnan mo lang kung makakauwi pa sya dyan! Ako: What?!? Si horsey...no... ***Pero you can still stop them... Leave him... Wag ka nang magpakita uhlet sa kanya... Kalimutan mo na sya... Ako: WTH?!? Nababaliw ka na ba?!? Bakit ko naman gagawin un?!? Listen here, you better make sure na walang nangyayari kay Josh, kundi, I swear, by the moon and the stars in the sky, ipapa-ambush ko kayo! Binagsakan ko ng telepono ung amazona, tapos kinuha ung susi ng apartment at tumakbo palabas... Nasan kaya si Joshie? I hope...
Nagpatawag si horsey ng pagkain dun sa nurse, tapos sya lumabas na rin para naman tawagin sina Kristine at si mommy and sabihin na gising na ko... Napahawak ako dun sa right belly ko... Can still feel the stitch...Ooooh... Parang gusto kong panoorin si Lilo & Stitch...Hmmm.. "Nesssyyyy!!!" Biglang bumukas ung pinto at sumugod sa'kin si Kristine... Oomph! Kristine: (yakap sa'kin) Waaaaaaaaahhhh Nessyyy!!! You're awake! Akala ko pa naman aabutin ka na ng syam-syam bago magising! Ako: Eh...(tinatanggal ung braso nyang nakapulupot sa leeg ko) Baka gusto mo muna akong pahingahin? Kristine: Oh yeah.. (binitawan ako) Sorry... Lumapit sa'kin si mommy tapos niyakap din ako -- pero at least ung yakap na di nakakasakal noh... Mommy: Ano? May nararamdaman ka bang masakit? Nahihilo ka ba? Ako: Mom, I'm fine... Buhay pa and humihinga oh... Nginitian ako ni mommy... Mom: Good... Hurry up at magpagaling ka na... As soon as you're feeling well enough, we're going back to Chicago... Ako: Oh mom.. You don't have to wait for me to feel better bago kayo makabalik... Kristine: Hell no! What she means is that YOU're coming back with us... Ako: What?! (tingin bigla kay mommy) Bahket?! Why? Bahket? Mom: Because, honey, (umupo sya sa tabi ko) You're not safe here anymore... Napatingin ako sa kanya... Ako: B-but... Tapos napatingin akong bigla sa buong kwarto... Wala na si Joshie... Kabayong un...Ang bilis mawala! Joshua Haaaaaaaaaaaaayyyyyyyyyyyyy... Naupo ako sa visitors' lounge at sinandal ung ulo ko dun sa pader... Nung sinabi nung mom ni Nessy na isasama nya na si Janessa pabalik, lumabas na ko... Not that iniisip kong sasama or papayag kagad si Nessy.. Ehwan ko.. Ayoko lang marinig kung sakali nga na wala syang magawa... Sh*t! Dapat talaga siguro eh kumukuha na ko ng greencard... Nasa US naman ang lolo ko, at nung tinanong nya ko kung gusto ko ba raw sumunod dun, sabi ko ayoko since nandito sa Pinas si Trixie... Pero ngayon... HAaaaaaaaaaaaaayyyy... Ayoko na namang mawala sa'kin...

 After isa't kalahating araw, pwede na kong lumabas... Ang may alam lang ung family ko... hehe.. Ssurprise ko si Joshie sa apartment... Tinutulungan ako ni Kristine mag-impake, and until now, di nya pa rin sinasabi sa'kin kung anong "help" ung ginawa nya.. Kinakabahan na'ko... Mamaya nandito na sina mommy... Ako: Tin, sure ka ba na ok na lhat? Kristine: (sinarado ung isa kong bag) Yah, don't worry, bee happy.. Bee happy... batuhin kaya kita dyan ng Jollibee... Maya-maya, dumating na sina mommy... Mom: Oh ano, Nessy, ready ka na ba? Napatingin akong bigla kay Kristine... Akala ko ba ok na?!? Kristine: Uh, tita, ayaw poh sumama ni Nessy... Wha-!? Anong--?!? Help na ba yan?!? Mom: Nessy, pinag-usapan na natin toh di ba? You're coming. Ako: But... ayoko poh talaga.. And besides, di naman naten toh pinag-usapan dahil sabi ng magaling kong pinsan eh inayos nya na ang lahat... Mom: Janessa! Biglang nag-step forward si dad from the back... Tumingin sya sa'kin Dad: Are you sure ayaw mong sumama? Mom: (tingin sa aking father dear) Dad! Ako: Yah... ayoko poh talaga... Dad: Is it because of Joshua? Tinignan ko ng masama si Kristine... Anong storya nanaman pinasok mo sa utak ng daddy ko? Nginitian lang ako nung bruha... *Sigh* Ako: Opo... Dad: Do you like him that much? Ako: Opo... Dad: Ok, then... Mauuna na kami... Whe? Mom: Dad! Anong--?! Dad: (kay mommy) Kung ayaw nyang sumama, hayaan mo sya... She's already 18 and she should know what she wants... (tumingin sya sa'kin) Pero once na may nangyari uhlet syo, kahit hilahin ka pa ni Joshua at itali mo sarili mo sa poste, you're going back to Chicago, ok? *sniff* I WAB U DADDY!!! Ako: Opo! Dad: Sya, halika na... Maiiwan na tayo nung flight natin... Nagmukmok lang sandali si Mommy tapos niyakap na ko bago lumabas... Then si daddy naman yumakap sa'kin, may pahabol pa... Dad: (bulong sa'kin) Pag binigyan nyo na ko ni Josh ng apo na lalake, gusto ko kapangalan ko, ok? Ako: DAD!!! Tumawa lang si daddy tapos sinundan...
Pagkatapos kong mahilo magpaikot-ikot sa EDSA, eh nagsawa na rin ako kaya nag-drive ako papunta sa gotohan ni Aling Nena, ilang kalye lang ang layo sa apartment namen... Avah, sa mahal ng gasolina ngayon, bawal magpakalayo.. La lang, tumigil lang ako sa harap nung gotohan... Di na ko pumasok... Daming istambay, istambay sa labasan! Kaya un... Dun na lang akowh nag-emotingnezz... Haaaaaayyyyyy... Tumingin ako sa salamin.. My golay! Mahangin ba sa labas?!? As in ang guulooo ng hari ko! Sang lupalop ba ko ng EDSA dumaan!? Kinuha ko ung bag ko, tapos hinalungkat ung loob para sa suklay... Nang di ko makapa ung bubwit na suklay, eh tinambak ko na sa passenger's seat ung mga laman... Avah, ayaw magpakita eh! Nung la na laman, sige, taktak-taktak pa! Ajinomoto! Uh wait... Tinaktak ko uhlet ung bag... Tapos sumilip sa loob... Ako: (bulong sa sarili) Anoh un? Tinaktak ko uhlet ung bag ko... Hala... May mumu sa purse ko! Wala nang laman eh may kung anong nag-rrattle pa win! Sumilip uhlet ako dun sa loob nung purse, then dun ko lang naalala na may secret pocket nga pala itich... Di ko maalala mga saktong laman nito kaseh pinadala ko lang kay Joshie toh nung 2nd day na gising na ko sa ospital... Hinalukay ko uhlet at bukas nung zipper nung secret pocket... Tapos nung nakapa ko ung nasa loob, hinila ko palabas... Ohhhhh... Sa loob nung secret pocket, ung necklace na gift ni horsey nung Pasko... Loko talaga ung kabayong un... Ilagay ba naman dito ung ganito kamahal na jewelry?!?!? Eh pano kung manakaw ung purse ko!? Eh di sandamakmak na libo na kagad inasenso nung magnanakaw na un?!? Hinawakan ko ung locket... Intact pa rin ung mga diamonds, and op cors, shining shimmering splendid pa rin ung sapphire na nasa center... Oooh pretty-pretty talaga... Binuksan ko ung locket, and bumulaga ang kabayo! nyahahahaha... Nah, sa picture kaseh ni horsey ako napatingin kagad nung binuksan ko... Gwapo ni horsey... kahit kabayo...wakekeke... sense? Haaaaaaaaaaaaaayyyyy...

Gitara;love story 4'

 Halos 6 PM na nang matapos namin ni horsey lahat ng rides, booth, at mga horror houses na gusto naming pasukin... Syempre, time to go na -- ferris wheel na! yipeeeeeee!!! Hinila ko si Joshua papunta sa ferris wheel... Enjoy na enjoy ang mokong... Turo ng turo sa mga rides na gusto nyang sakyan... Parang bata... Pagtigil namin sa harap ng ferris wheel, bigla syang nanigas, sabay namutla... Ako: What's wrong? Joshua: S-s-sakay tayo d-dyan? Ako: Yup, it's the grand finale nga di ba? Bigla nya binitawan ung kamay ko, sabay nag-stepback ng konti... Joshua: Sige, ano... hihintayin na lang kita dito... Ako: Huh? Ano ka ba? Ang ganda-ganda ng view sa taas, ma-mmiss mo pa... Joshua: Di... May view naman dito eh... Ung mga rides... cotton candy... Yup, satisfied na ko sa view dito... Ako: Ano ka ba? Tinitigan ko syang mabuti sa mata... Iniisip kung ano nanaman kayang problema at nagiging KJ toh... Toink! -- At tinamaan ako ng idea! Ako: Aha! (turo sa mukha nya) Takot ka sa heights noh! Joshua: A-ano?!?! H-hinde ah! Ako: Ahsuzzz... Sipain kita dyan eh... Kinuha ko uhlet ung kamay nya, sabay haltak sa kanya papunta dun sa naghihintay na cabin nung ferris wheel... Bago pa sya makawala, pina-ikot na nung worker ung wheel para makasakay sa susunod na cabin ung nasa likod namin... Ako: (tingin kay Joshua) Horsey, relax... Di tayo babagsak, promise! Joshua: Heh! Maya-maya, nagsimula nang umikot ung ferris wheel! Yahoo!!! Pagdating namin sa taas, hinila ko ng konti ung sleeve ni Joshua... Ako: Horsey, wag ka ngang tumingin sa sahig lang... Tumuro ako sa labas... Ako: Look mo oh... Kitang-kita dito ung araw na lumulubog! Dali, tingnan mo! Umikot sya ng konti para tumingin... Nung nakita nya ung mga sunset, ahyun, na-focus na ung mata nya dun... At everytime na nasa taas kame, tumitingin na sya dun... Pagkatapos nung ride, ngumiti ako kay Joshua... Ako: See? Patakot-takot ka pang nalalaman sa heights... Ganda ng sunset sa taas noh... Joshua: Sino bang may sabing takot...

Tinitigan ko si Trixie na nakaupo pa rin dun sa harap ng dining table... Ang tahimik ah! Malamang naalala nyang dun sa crack sa wall ko nilalagay ung spare key... Kaya ehto, nakapasok... Biglang tumayo si Trixie, tapos humarap sa'kin... Teka...hinga lang muna ako... Trixie: Bakit, Josh? Huh? Trixie: Why did you break your word? Sabi mo you'll wait for me... Kahit gano katagal... Ako: Trix, I did... Naghintay ako.. I still am! Trixie: Then bakit may kasama ka na kagad na iba dito?!? Ako: Si Janessa?! Trix, I swear, we were forced to live together! Kahit tanungin mo pa sya.. And about dun sa letter... Di ako nagsulat nun... Trixie: Then who did?!? Ako: How about your family?! Natahimik syang bigla... Trixie: No... My dad finally gave me his permission to go back... They wouldn't write such a thing... Ako: Don't you see?! It's a perfect crime! Nakz, perfect crime! wahaha... Ako: Papaisipin nilang ok na sila sa'tin, tapos lalabas un, eh di ang labas, inosente sila... Tiningnan ako ni Trixie... Una, langya! Ang lamig ng tingin! Kung X-Men toh, malamang, may lumalabas nang ice cubes sa mata nya! Tapos biglang natunaw ung ice... Halos paiyak na ung mata nya... Trixie: I don't know what to think anymore... Na-frozen ako... Langya! Umiyak ba naman sa harap ko!?? Eh na-papanic nga ako pag may umiiyak! Eh di syempre, ginawa ko kung anong normal na gagawin ng mga tao sa TV.. (Nahawa na kay Nessy panonood ng telanobela)... Nilapitan ko si Trixie, tapos niyakap ko... Ako: Wag kang mag-alala, Trix... I'll be here... I'll be here for you... Lagi na yan... Squuueeakkk... Napaikot kaming dalawa sa likod ko, kung nasan ung pinto... Nanlaki bigla ung mata ko nang makita ko si Janessa na nakaluhod sa sahig... Dahan-dahan kong binitawan si Trixie... Janessa: (biglang tumayo) I... I'm sorry... I... Tumingin sya sa'kin tapos kay Trixie, tapos sa'kin uhlet... Nangilabot ako sa tingin nya... Di naman ung nakakatakot na galet... Walang expression eh... Un ung nakakatakot......

Paggising ko nung umaga, ang una kong tiningnan ay ung orasan... At ang unang inisip ko... Gutom na ko... Kaya lang antok pa win ako eh.. Abah, 8 lang oh, anong oras na kame natulog ni horsey...halos 1 na win... shosyal, kumain lang kame habang nag-uusap...hehe... Abah, teka... Napabukas uhlet ung mata ko, tapos biglang tayo...Bakit parang may gumagalaw sa labas? Dahan-dahan kong binuksan ung pinto, tapos sumilip sa labas... "Biglang may box from outerspace Nakita ko sabay kinuha ko `Yung box from outerspace Binuksan ko at nasindak May picha pie sobrang laki Tinikman ko within five seconds Naubos ko parang mani" My golay... Si horsey ba ung kumakanta na un? Naglakad ako palabas, tapos pumunta sa kusina... My gush! Si horsey! Nagluluto! Tumayo lang muna ako dun sa may pinto, pinapanood sya -- tsaka nakikinig na rin sa kanya early morning na alarm clock -- este, kanta pala... "`Coz now I love my picha pie As long as I eat picha pie I know I'll be alive I want all my garlic beef Pepperoni, double cheese Ang picha pie, picha pie...Penge!" Langya, aga-aga, yan ba naman kantahin... Nung tinanggal nya na sa kawali ung sa tingin ko eh dapat na sunnyside-up na itlog (na mu~g scrambled eggs?), dun nya lang ako napansin... Joshua: Oh, Nessy, gising ka na pala... Ako: Sa lakas ba naman ng pagkanta mo, sinong di magigising? Tukso lang...hehe... Joshua: Hoy, maganda naman boses ko noh. Ako: (umupo na para mag-almusal) Sige, sabi mo eh... Joshua: Pa-deny ka pa dyan, in Lab ka rin naman sa boses ko... Ako: Horsey, ang yabang mo... Sipain kita dyan eh ding! dong! Napatigil kaming dalawa.. Tumingin ako sa kanya... Sya naman, tumingin din sa'kin... ding! dong! Joshua: Ano? Makikipag-bato-bato-pick ka nanaman? Haaaayyy, bubwit... Tumayo na ko, tapos papalagpasin ko ba naman...bago ako tuluyang makalabas, eh guluhin ko muna buhok ni horsey...hehe... Joshua: Oy, anoh ba?!? Wahehe...tapos nun, takbo na palabas para buksan ung pinto... Pagbukas ko nung pinto, sumalubong...

YyyyaaaaaaaaaWwWnnnnnnnnn... Umikot ako sa kama tapos sumilip sa relo na nakasabit duuuuuunnnn sa pader sa kabila nung kwarto ko... 9:00 na... Gwabeh... Aga pa...Pero op cors, dahil mabait naman ako, eh tumayo na rin ako para naman paggising ng mga people eh may almusal na sila... Ava'y wait-a-minit... Napaupo akong bigla tapos tumingin dun sa tabi ko... Nasan si Jodi? Tumayo na ko, suklay muna tapos itali sa ponytail... Lumabas ako ng kwarto -- and voila! Avaah, gising na ang mga people -- kahit ang tulog mantika na si Joshua! Joshua: (nung nakita ako) Uy, nagising ka pa... Anong petsa na? Ako: Shut up... Joshua: (lumapit sa'kin) Tingnan mo toh, aga-aga, lumalabas nanaman pagkasungit mo... Ako: Tingnan mo toh, aga-aga, binubwiset nanaman ako... Richie: Weh, tingnan nyo nga kayong dalawa, aga-aga, may LQ na kagad... Mark: Sya, sige...Mag-tinginan na kayo... Tumingin ako sa lamesa... Okay na, nag-aalmusal na sila... Umikot na ko para bumalik sa kwarto ko... Jodi: Oh, Nessy, san ka pupunta? Di ka ba kakain? Ako: Mag-sshower lang ako... Pumasok ako ng kwarto, at kinolekta ang aking mga parapernalias sa pagligo... Di ko napansin na nasa likod ko pala si horsey hanggang kinalabit nya ko... Syempre, ako naman, eh napatalon sa gulat! Horsey talaga toh! Ako: (ikot para tumingin sa kanya) Anoh ba?! Bibigyan mo ba ko ng heart attack? Joshua: Heart attack? Nagkaka-effect na ba ung mga kinakain mong cholesterol? Ako: Anong cholesterol?! Che! Bakit ka ba nandito? Samahan mo kong magshower? Joshua: A-ano?!? Sira! Ako: (natawa) Joke lang! Kaw naman! Wahehehe... Namumula si horsey oh...wahahahaha... As if naman seryoso ako noh... Ako: Oh ano nga? Bakit ka nga nandito? Joshua: Kaseh, ung sa kagabi... Ako: Ano kagabi? Joshua: Ung narinig mo... Oh my golay... Na-sspeechless pa pala ung kapal na mukha nyang toh... Sasabihin lang eh... Ako: Ung sinabi mong bakit di na lang pwedeng dalawa kame ni Trixie? Joshua: A-ano... wahahahahaha... Bumalik nanaman lahat ng dugo nya...

Napatitig lang ako kay Janessa... Iniisip kung anong gagawin ko... Tatakbo na ba ko o hihimatayin? hehe... Tahimik lang din na nakatingin sa'kin si Nessy... Nakakapikon talaga pag ganitong di mo mabasa kung anong iniisip nung isang tao... Haaaayyyy... Janessa: (tumingin bigla sa relo) Oops... Gotta go... Hinihintay na ko nung grocery... Ako: Di ka pa namimili? Janessa: Naiwan ko kaseh ung wallet ko, kaya bumalik ako... Bwiset na wallet yan! Nagpa-iwan pa! Ako: A-ano... Nessy... Janessa: Hmm? Ano bang iniisip mo?!?!? Umupo ako dun sa couch, tapos sinabihan syang maupo sa tabi ko... Janessa: B-baket? Anong meron dyan? May daga ba dyan?! Nako, horsey, pag dyan lang may daga, ipapakain ko syo un! Ako: Anong daga? Wala noh! (napaisip) Pero tatandaan ko un for someday... Janessa: Sipain kita dyan eh... Umupo naman sya sa tabi ko... nandun ung proper space, at ang walang kamatayang awkward silence... Ako: Nessy... Galit ka ba? Janessa: Bakit? Di ako makatingin ah! Baka biglang umiyak toh... O kaya bigla akong sakalin! Ilambitin patiwarik sa labas!...Oh hindeeeeee! Ako: D-dahil dun sa mga narinig mo... Ung mga sagot ko sa tinanong ni Trixie... Janessa: Ay suz! Un lang? Di ako galeet noh... Ako: No, really... (tumingin na ko sa kanya) It's okay if you wanna punch me... Janessa: Ayoko nga... Ako: Kick me? Janessa: No... Ako: Bite me? Janessa: Eh batukan na kaya kita ngayon? Ako: So you ARE mad! Janessa: Oh, shut up... Tumahimik naman ako... Baka nga bigla akong kagatin, wala pa namang anti-rabies yan... Janessa: I understand naman why you said those things eh... Napatingin uhlet ako sa kanya... Nakatingin lang sya dun sa carpet sa paa namin... Ooooohhhh... mu~g seryoso na ah... Janessa: I'm not trying to come between you and Trixie... Alam ko naman na sa tagal ng pinagsamahan nyo, syempre may bond na kayo na kahit ako hinde ma-bbreak... Ngumiti sya ng konti... Ako naman, eh ehto, inaatake na ng guilt... Janessa: I don't want to compete with Trixie din... Kaseh...

Yaaaaaaaaaaaaaaawwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwnnnnnnnnnnnn nnn... After 10 years, natapos na rin ang first day ng klase...Di ko man lang na-miss mga pagmumukha ng mga prof ko...hehe... Naglalakad ako sa parking lot papunta sa kotse ko nang biglang may napansin akong mga babae na nakatambay dun sa isang kotse na dadaanan ko.. Ay suz... Sa dinami-dami naman ng makakasalubong oh... Toh pang three witches na toh... Nung napansin nila ako, tumayo silang tatlo.. Langya, bawat oras na lang ba na nakikita ako ng mga toh eh haharangin ako para lang sumbatan... Una, dahil kay Joshua.. tapos di ko raw mapaplitan si Trixie.. Eh bubwit... sino bang may sabing papalitan ko un? Witch 1: (ngiti nang masama) Well, well... Look who's here... Ako: Yeah well... It's a free country kaya dito ako dumadaan... Witch 2: So, anoh? Na-realize mo na ba na di mo mapapantayan si Trixie... Witch 3: Dikit ka pa ng dikit kay Joshua namen... Ako: Di ako glue para dumikit noh... Naglakad na ko para ikutan sila, kaya lang, humarang eh... tataba kaseh.. wahehe...joke lang.. Ako: Pwede ba... Padaanin nyo na nga ako... uuwi na ko eh... Witch 1: Bakit di ka pa mag-move out sa apartment na un? Witch 2: Oo nga, eh singit ka lang naman dun... Langya, alam na yata ng mga toh lahat ng nangyayari sa buhay ko eh -- o sa buhay ni Joshie... Wahahah.. stalkers! Witch 3: Kapal ng face mo na mag-stay pa dun...Tingnan mo, lumalabo tuloy relasyon ni Trixie at Joshua... Dahil syo, di sila magkabalikan! Kavoom! Ako... ako... ako... puro na lang ako... Kasalanan ko ba na dun ako pinatira ng destiny (at ni Kristine)... Tsaka, ayaw akong paalisin ni Joshie eh, bakit ba?! "Hoy, mga piglets kayo! Ano nanamang ginagawa nyo kay Nessy!?" Tumingin ako sa likod para tingnan kung sinong dumating... Well, sa boses pa lang pala eh alam ko na... Sina Richie at Arianne nandun sa likod ko... Witch 1: (kay Richie) Pakielam mo ba? Di mo gulo toh noh! Richie: (tumabi sa'kin) Aba! Sumasagot kang bruha ka?! Inaaway nyo nanaman tohng...

Ooooohhhh...Take a deep breath... inhale...exhale...inhale...exhale... Napatingin uhlet ako dun sa namimilipit -- naka, exagge...hehe...di naman namimilipit, pero in pain -- na si Trixie... Inhale! Exhale! Inhale! Exhale! Inhale! Exhale! *cough* *cough* Shtupid! Sabi ko take a deep breath, di ko sinabing habulin mo ung breath! Tumingin sa'kin si Trixie... Nginitian ko na lang sya... Napahiya na beauty ko eh... Mabilaukan ba naman sa sarili mong hininga.. Ako: Ah...hehe... ok lang ako... Di sya umimik...Tumingin ako sa paligid...Anoh kayang ginagawa nito dito? Nakikipag-taguan dun sa mga bata sa kanto? Ako: Uh, Trixie... Anoh...Anong ginagawa mo dito? Anong nangyari syo? May pinagtataguan ka ba? Trixie: (chuckles) Dami mo namang tanong... Hmp! Kasalanan ko ba eh sa curious ang balat ko? And besides, di araw-araw na-- whoa! Bigla akong hinila ni Trixie patabi sa kanya, patago rin dun sa likod nung halaman... Ako: Anong--? Trixie: Sssh! Shut up naman ang motor ng bibig ko... Sumilip din ako dun sa kalsada kung san nakatingin si Trixie... May dalawang lalake na naglalakad ng mabilis, patingin-tingin sa paligid... In fairness, kamukha sila ni Shrek -- no offense sa mga fans ni Shrek -- pero mukha talaga ogre ung dalawa...hehe... ang fanget! Sama ko noh? Nung nakalagpas na ung dalawang ogre, tumingin ako kay Trixie... Ako: Sino un? Trixie: I don't know... They just suddenly started following me... Ako: Stalker? Trixie: (shrug) I haven't been here for a while... Anyway, they just suddenly appeared out of nowhere and started to go after me... Ako: So you ran sa takot? and then tripped somewhere here, kaya nagtago ka dito ngayon? Trixie: Pretty much... Aaaaaahhhh... So ahyun sa aking pagkakaintindi, eh naglalakad si Trixie sa kung saan nang biglang sumulpot ung dalawang ogres mula sa kanilang swamp, tapos ini-stalk si Trixie...Ngayon nag-panic si Trixie, kaya nagsimulang tumakbo, tapos takbo rin ung dalawang ogres...tapos, biglang natapilok si Trixie, na-sprain...

Ilang linggo na rin ang lumipas simula nung inaway ako ni Nessy at tumakbo sya palabas at pagbalik eh wala naman ung mantika... Sardinas tuloy kame nung gabing un....haaayyy... Tinatanong ko naman kung san sya galing, ayaw namang sumagot... Naligaw raw sya... As if naman! Bumagsak siguro toh sa course Lying 101... Pero di ko na rin pinilit, kung ayaw sabihin, eh di wag... Isa sa mga araw na wala syang pasok, pero ako meron, eh kumakain kami ng almusal... Abno din tohng si Nessy eh... La namang pasok, gigising-gising ng maaga... Parang di ako marunong magluto ng sarili kong almusal... Eh may cereals naman sa ref! Nilagay ni Janessa ung pancakes sa mesa, tapos ikot uhlet sa kusina papunta naman sa ref... Langya, kanina pa sya ikot ng ikot, nahihilo na ko... Ako: Huy! Maupo ka na nga! Parang kang bubuyog dyan... Janessa: (naglabas ng tubig sa ref tapos umupo na) Horsey naman, aga-aga, inaatake ka nanaman ng ka-sungitan mo.. Ako: Anong ka-sungitan? Ang bait-bait ko nga eh Janessa: Eh? Ako: Oo noh! (subo ng pancake) Wag ka nang kumontra, lam ko namang totoo... Janessa: Ahsuz... Tahimik kami sandali... Kain lang... Nilalasap kaya tahimik...nyaha... Nung busog na kame, nagsalita uhlet si Nessy... Janessa: Horsey... Ako: Hm? Janessa: Malapit na Pasko... Ako: Ngayon? Janessa: Lam mo na... Ako: Ano nga? Mu~g importante toh ah... Ako: Anoh... Pupunta ka ba sa Chicago para makasama mo family mo? Janessa: Awww.. Don't look so sad, horsey... So pupunta nga sya? Ako: Di noh... Ok lang un... Dito lang naman ako.. Mag-isa...sa Pasko... sa Noche Buena, all alone... Pak! Langya, batukan ba ko! Janessa: Drama mo, sipain kita dyan eh... Ako nagpauso nyan eh... And besides, di ako pupunta sa Chicago for Christmas noh... La akong pera... Itatanong ko lang... Kung anong regalo mo sa'kin? Tinitigan ko sya... Eh...un lang? Ako: Eh loko ka pala, ang dame-dame mo pang pasikot, tatanong mo lang pala kung bibigyan kita ng regalo! Janessa: Eh kaseh naman, todo ang takbo ng mileage...
Kinabukasan, nakatambay kami nina Richie, Arianne, at Jodi sa FoodCourt sa Megamall... Yah, pansin nyo, suki na kami ng mall na toh? Yan ang MegaMall -- home away from home... Lakas na ng kita nila dahil sa'min... Kain kami sa McDo kaseh nagsawa na kame sa Jollibee, at binibilang na rin ung mga bumabagsak dun sa ice rink sa tabi ng FoodCourt... nyaha... Ako: So, pinsan mo pala si Trixie, Rianne? Arianne: (kagat sa burger nya) Richie: Eh!??!?! Tal-a-gah!?!? Arianne: Oo nga... Bahket? Jodi: Bakit di mo man lang sinasabi? Pano na lang kung ipa-ambush namin syang bigla, tapos pinsan ka pala...eh di may evidence na kagad... Arianne: Mga loka... It's not like ganon kami ka-close noh... 2nd cousin ko lang sya, at once in a blue moon lang kami magkita... Black sheep ng pamilya ung babaeng un eh.. And besides, bakit ko naman sasabihin snyo eh di naman kayo nagtatanong... Haaaayyyyy...Yan na ung most hated excuse na naririnig ko... Ang "di mo naman tinanong" palusot... Kokontra pa sana ako nang may nakita akong shining shimmering splendid sa likod nina Arianne at Jodi... Oh my! Si Mr. Papable Ken! Richie: *gasps* Oh my heart! Napatingin ako kay Richie... Just as I thought, nakita nya na rin si Ken, kaya nag-Oh my heart sya dyan sa tabi ko... Richie: Totoo ba itich? May isang anghel na bumaba sa langit upang ako'y dalhin sa paraiso? Ako: Loka... Bago pa kayo makarating dyan sa "paraiso" mo eh nadaganan mo na ung "anghel" mo sa sobrang overweight mo... Richie: Hoy, excuuuuzzze moi! Slim toh noh! Biglang napatingin sa direksyon namin si Ken... At kahit na natabunan kami ng mga people, abah, eh nakita pa rin ako na parang rainbow colors ang aking hair... Richie: Oh my goshingnezz! Pupunta na sya dito! Thiz iz it! Cloud 9 hello! Arianne: Cloud 9? Cheap mo naman...Ayaw mo nang Sneakers? Richie: Che! Lumapit sa'min si Ken, tapos ngumiti sa'kin... Ken: Nessy... Ako: (tingin kay Ken) Uy, kaw nanaman... Anong ginagawa mo dito? Arouch! Napatingin akong bigla dun sa braso...

Gitara;love story 3;''

Janessa Hmmmm.... Ano raw?! "I'll protect you" raw... Napatunganga ako... Teka... Ehto ba ung horsey na lagi akong kinokontra at kulang na lang eh sipain ako?!?? Napahawak akong bigla sa noo nya... Joshua: W-wha... Anong ginagawa mo?!?! Ako: (tinanggal na ung kamay ko sabay titig sa kanya) Wala ka namang sakit... *gasp* Naka-drugs ka noh! Joshua: Sira! "Hoy! Anoh ba?!?" Napatingin kaming dalawa dun sa mga naghihintay na nang-aaway... Ay, oo nga pala... Nasa middle nga pala kame ng riot... Tinulak ko si Joshua palayo... Ako: Ahyan na... Sige, protektahan mo na ko! Joshua: Aray... Anoh ba yan?! Itaboy ba ko?!? Ako: Sabi mo pprotektahan mo ko.. Go na... shoo, shoo.. I-ccheer kita! Umikot na si Joshua para harapin ung mga baboons na un... Seems like he's cursing me pa under his breath...hihi... Pagkatapos ba namang sabihing pprotektahan daw ako... Joshua: (sigaw) Hoy kayo dyan... Bilis-bilisan nyo nga sumugod dito, dahil di ako lalapit dyan at magpapakapagod noh!! Nyeh... Palapitin ba?!? Hala, ahyun nga ung mga unggoy, uto-uto naman at sumugod nga kay Joshua!!! Joshua!!! Horsey!!! Oh no!!! Napapikit na lang akong bigla nung malapit na ung mga baboons kay Joshua... Napapatingin ako minsan para tingnan kung buhay pa si horsey... Ang unfair! Tatlong baboons versus one horsey?!? Biglang napaluhod si Joshua... Ako: (napatakbo palapit) Joshie! Joshua: (sigaw sa'kin) Dyan ka lang! Napatigil akong bigla... Tumayo uhlet sya... Nido siguro ang gatas, ang tibay ng buto eh... "Anong nangyayari dito?!" Napatigil bigla ung duguang baboons, at tinapon ni Joshua ung isang unggoy na hawak nya... Napatingin kaming lahat dun sa bagong dating na lalaki (na nga pala, may pagka-papable din...) Weh, Janessa! Noh ka ba?! May away sa harap mo noh... Joshua: Pagsabihan mo yang mga bata mo, Peter... Mu~g di mo nanaman sinermonan tungkol sa mga dapat gawin... (tumango sya sa'kin) Sumunod ung tingin nung Peter sa'kin, tapos dun sa tatlong baboons nya... Peter: (dun sa tatlo) Tumayo nga kayo...

 Janessa Buong ride home, tahimik si Joshua... Sinong mag-aakala...capable pala sya na mag-isip..hehe... Anyway, syempre ako naman, dalagang Pilipina ang act, eh nahihiya naman magtanong kung sino ung Trixie na un.. Pano na lang kung alagang aso nya pala un? Joshua: Tahimik ka? Kabayo! Bigla ba namang magsalita?!? Ako: Ako? Tahimik? Joshua: Hinde... (tumigil sa stoplight) Ung radyo kausap ko... Ako: Aaahhhh... Joshua: Hala... Tao ka ba?! Ako: Ano? Joshua: (umandar na uhlet ung car) Ah ehwan ko syo! Gulo mo kausap! Ako pa naging magulong kausap? Kuhlet din ng lahi nito noh... Nagdrive uhlet kami, nang mapansin ko na di nya ko tinatanong ng directions... Alam nya ba kung san ung apartment namin ni Kristine? Ako: Alam mo ba kung san tayo pupunta? Joshua: Oo... Ako: Eh? Akala ko ba di mo alam kung san nakatira si Tin? Joshua: Sino bang may sabi na snyo tayo pupunta? *gasp! Kinikidnap ako! Oh hinde! NOoooo!!! Wala akong pera!!! Wag poh! Wag poh!!! ...habulin mo ko...nyaha! Ano ba, Janessa?!? Ako: Eh san tayo pupunta? Joshua: Wala lang... Ikot-ikot lang muna tayo... Bakit? (sulyap sa'kin) May reklamo? Ako: Sungit mo ah! Sipain kita dyan eh... Tumawa sya... Abno talaga toh... Lakas tama... Nanahimik na uhlet ako... Ehwan ko ba... Lowbat yata ang energy ko kaya medyo nawawalan ng gana umandar ang motor ng bibig ko... Haaaaaayyy... Pagdating ko sa bahay, iidlip muna ako sandale bago gawin ung mga homework ko-- Joshua: Nessy... Talagang tinatawag nya na ko by name noh? Ako: Hmm? Joshua: Di ka ba magtatanong kung sino si Trixie? Ako: (napatingin bigla sa kanya) Hmm?! Nababaliw ka na ba?! Eh kanina pa ko mamatay-matay sa curiosity dito noh! Ibig sabihin ba nun pusa ako? Di ba curiosity kills the cat? *batok sa sarili* Ano ba?! Focus nga! Joshua: Well? Ako: Sure... kung gusto mong sabihin, eh di sabihin mo.. If you don't naman, eh okay lang... I respect your privacy... Naka naman! Shosyal... I respect your privacy chuchu... Joshua: (continue sa pagddrive) Si Trixie... Nakitang...

Janessa "NEsssSSYyyYYY!!! Gising na!!!! Tulog mantika ka!!!" Bubwit... Sino ba tohng aga-aga eh nambubulabog? Binuksan ko ung isa kong mata, sabay biglang napatalon nung nakita ko kung sino ung nakasilip sa'kin... Ako:WAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAHHHHHHHHHHHHHHHH!!!!! Horsey?!?!?! Joshua: Anong horsey?!? Langya, umagang-umaga, nang-aaway ka nanaman... Ako: Ano bang ginagawa mo dito?!?! Tingin ako sa paligid... Nasa kwarto ko naman ako, so di ako nakitulog sa apartment nya... Joshua: Ano ka ba?! Walang pasok si Kristine ngayon, sabi ko syo, susunduin kita, sabi mo okay... Ano ka ba?! Nauulyanin ka nanaman... Binato ko sya ng unan... Ako: Anong ulyanin?!? Sira! Bagong gising lang ako! Lumabas ka na nga! Joshua: (sinalo ung unan sabay tawa) Mu~g mali ang gising mo ah... Sungit.. Ako: Che! Lumabas na sya ng kwarto, sabay ako naman, tumayo na rin... Bubwit talaga ung si Joshua... Panira ng araw eh... Binuksan ko ung closet ko, at tinitigan ung mga damit.. Bakit ba feeling ko eh may nakakalimutan ako? Hmmmm... *gasp! Bigla akong napatakbo palabas ng kwarto, at hinanap si Joshua... Ako: (sigaw) Joshie!!! Joshua: (napatakbo sa'kin may dalang kawali) Oh?! Bahket?! Anoh?! Napatigil ako, sabay tingin dun sa hawak nyang kawali... Ako: Ano yan? Bakit mo dala yan? Joshua: (tingin rin dun sa hawak nya) Ehto? Eh di kawali... Magpprito ako ng itlog eh... (tingin uhlet sa'kin) Teka nga, bakit ba nagsisigaw ka dyan? Ay, oo nga pala... Panicked nga pala ang emotion ko dito... Ako: Ano ka ba?!? Alam mo ba kung anong araw ngayon?! Joshua: (ngiti sa'kin) Ah! Monthsary ba natin ngayon? Ako: Neknek mo! Anong monthsary-monthsary ka dyan?!? (binatukan sya) Ano ba?! Ngayon i-pperform ung project sa Theater kay Prof Adik! Ano ka ba!?? Wala pa tayong nagagawa! Oh my golay! Babagsak tayo! Joshua: Nessy, chill out... Nag-ddrama queen ka nanaman dyan Tiningnan ko sya ng sobrang sama na napa-stepback sya... Oh di va? Ibang klase ang kamandag... Joshua: Wag kang mag-alala...(ngiti sya) May lucky charm...

Janessa Wahehehe... mu~g konti na lang eh mahuhulog na sa upuan nya si Joshua... wawa naman... Hala, malay ko bang sobra pala kung kabahan toh... Eh nananapak nga't lahat... Meet the family lang, matutunaw na! wahahahaha Joshua: B-bakit ba ko nandito? Ipapa-assassinate yata ako eh! Nyekz... ano raw? Hala, nagdedeliryo na... Ako: Sira! Anong assassinate? (subo ng leche flan ko) Ehwan ko nga rin ba eh... Basta sabi ni mommy dalin daw kita.. Joshua: (napatingin sa'kin) Mommy mo nag-imbita sa'kin? Ako: Yah... Sa tingin mo ba eh isasama talaga kita dito? Eh di naman kita bf noh... (silip sa likod nya) Husssh na... Nandito na sina tita... Biglang nag-straighten ng upo si Joshua... Hmmmm... interesting... Mu~g mag-eenjoy ako sa panonood ng conversation na toh ah! Baka dapat kumuha na ko ng balde para sa pawis ni Joshua... Inubos ko na kagad ung leche flan ko, tungga ng tubig, sabay nagrelax sa upuan ko... Saktong dating nina Tita Lisa at ni mommy... Ladies and gentlemen, please take ur seats... Magsisimula na ang show... Tumungga rin ng tubig si Joshua nung naupo si mommy sa tabi nya, tapos si tita tumayo sa tabi ko... Mommy: (ngiti kay Joshua) Ah, ikaw pala ung sinasabi ni Kristine na laging kasama ni Nessy... Note to self: sakalin si Kristine... Lokang un... itsismis ba ko sa nanay ko... Tita Lisa: (tingin sa'kin) Janessa, lika, samahan mo ko sa mga lola mo, at kukunin ko na si Tristan... HUwaaattt?!?! Kukunin mo ko and miss all this excitement??! Tita naman... Yaan mo na muna ung anak mo dun... Wahehe... Bait noh? Tumingin ako sa tita ko, tapos kay mommy, tapos kay tita uhlet -- wag na si Joshua... Ako: But, tita... Mommy: Sige na, Nessy... Don't worry, di ko naman kakainin tohng kaibigan mo... Hala... Kainin mo na, bastah ba makita ko... Syempre, dahil masunurin akong bata, tumayo ako at sumunod kay tita papunta sa kabilang dako ng room... Lumingon lang ako sandali para tingnan si Joshua... Wahahahahaha... mu~g hihimatayin na oh! wahahahahaha... Kulang na lang...

NEessssYyyy?!?!?" Poof! Biglang dumilat ang mata ko, at nasilaw sa araw na bumubuhos sa bintana... Argh! Pero di ko hahayaang makalagpas tohng pagkakataon na toh para tadtarin si Kristine! Tumalon ako mula sa kama, sabay takbo papunta sa front door, kung saan nakita ko si Kristine na kakapasok lang... Bihis na, mu~g on the way na sila sa airport.. Hmp! Buti naman at naabutan ko pa! Ako: May super duper big kang kasalanan sa'kin! Kristine: (napa-stepback) Hopia! Ano nanaman ginawa ko syo at handang-handa ka nang sugurin ang beauty ko? (ngiti) At mu~g bagong talon mo lang sa kama ah... Ako: Shuddup! Kristine: (napatawa) Okay, okay... Sige na nga... Pumunta kami sa kwarto ko -- buti na lang at nasa living room na sina mommy at lahat sila... Umupo sya sa kama ko, ako naman eh umupo sa kabilang side... Ako: Okay... Anong ginawa mo? Anong sinabi mo kina mommy? Kristine: Well, sabi nila, since mawawalan ka ng kasama, ibabalik ka na lang raw nila sa Chicago... And I know naman na ayaw mo nun, since kakarating mo lang, and besides, mu~g nag-eenjoy ka pa dito... Ako: And? Kristine: Wala naman akong ibang maisip na tao na, bukod sa capable na protektahan ka, eh ung feeling safe ka and mag-eenjoy ka pa... Ako: And si Joshua pumasok sa isip mo?! Kristine: Yah! Ako: Nag-isip ka ba talaga?!? Kristine: Hoy, noh ka ba? Kahit ganon kapasaway un, di ka pababayaan nun noh... Ako: At pano mo naman napapayag sina mommy na patirahin ako dun? Great... Ngayon, malalaman ko pang mangkukulam ang pinsan ko... Haaayyy... Kristine: That's easy! (ngumiti sya sa'kin) Well, lam mo ung mga speculations na pag gwapo, almost laging nangyayare eh vaklush ung papable na un? Uh-oh... Kristine: Well.. Ginamit ko un... Ako: Oh my golay!!! Sinabi mong vaklush si Joshua?!?!?? Kristine: Yeah... Uhhhh... Nahihilo yata ako... Kristine: Nakuha ko ung idea na un syo noh... Kinukwento mo kase sa'kin dati na napagkakamalam mo yang horse ng knight in shining armor mo na vaklush... Kahit hinde naman......

Joshua Pag-uwi ko nung gabing un, nagulat ako nang makita kong bukas pa ung ilaw sa living room, pati ung TV bukas din... Gising pa si Janessa? Halos mag-aalas dose na ng umaga ah! Dahan-dahan kong sinara ung pintuan, ni-lock, tapos lumakad papunta sa living room... Sssh! Manggugulat lang ako... Kaya ahyun, tiptoe-tiptoe papunta sa couch kung san nakahiga si Nessy... 1, 2 -- Biglang umupo si Janessa sabay umikot para tingnan ako... Ako: WAAAAAAAAAaaaaaaaHHHHHhHH!!!!!! Maligno!!!! Yoko pa mamatay!!! WAaaaAAAAAAAAAhhhHHHH!!! Janessaaaaaa!!! Pak! Langya, kapal ng mukha ng malignong toh! Batuhin pa ko ng unan?!? "Anong maligno?!?" Binuksan ko ung isa kong mata, tapos tinanggal ung kamay ko sa mukha ko... Shucks, si Janessa pala ung maligno... Bakit puting-puti mukha nito?  Ako: Langya! (napahawak sa puso ko) Bibigyan mo ba ko ng atake sa puso?!? Janessa: Sira! Sino bang may sabi syong magsisigaw ka dyan? Ako: (umupo sa tabi nya) Ano ba yang nasa mukha mo? Janessa: (hinawakan nya ung mukha nya) Ah ehto... Nag-ddry kaseh ung mukha ko eh... Binigay toh sa'kin ni Richie kanina sa school... Effective na moisturizer raw... Ako: Naniwala ka naman dun sa bading na un? Janessa: Sure why not? Nanahimik kami sandali... Napansin ko ngang bumabagsak-bagsak na ung mata ni Janessa eh... Kulang na lang eh saluhin ko at ibalik dun sa butas...hehe... Ako: (inabot ung remote sabay patay ng TV) Bakit ba gising ka pa? Halos madaling araw na oh, matulog ka na nga... Janessa: Eh hinihintay kita eh...*yawn* Ako: Eh? Bahket? Janessa: (binatukan ako) Loko! Eh kanina ka pa dapat nandito eh! Ako: Aray naman! Anoh ba?! Janessa: San ka ba galing? Ako: Eh di san pa? Eh di kina Paolo... Janessa: Bakit di ka man lang nagtext? Ako: Bakit pa? Janessa: (tumayo) La lang... para naman di ako nag-aalala... Hmm??! Pumasok si Janessa sa banyo... It's either mali sya ng pasok at doon sya matutulog, o mag-CCR lang talaga sya... Maya-maya, lumabas na uhlet sya, nagmumukha nang tao.. Umupo si Janessa...
oshua Janessa: (kanta) And you said that I was naive and I thought that I was strong, oh I thought--- ding! dong! Prffft!!! Tumigil bigla sa pagkanta si Janessa, ako naman, syempre, tigil din sa paggigitara... Nagtinginan kami, sabay tingin sa relo... Janessa: Oh my golay! 7 na?!? Bigla kameng napatayo... Sya tumakbo sa kwarto, ako naman sa pinto... Langya! Ilang oras na pala kameng nagkakantahan dito! Ni di pa nga ako naliligo nandito na si Paolo! Binuksan ko ung pinto... Paolo: Tol! An-- (napatingin dun sa gitara sa kamay ko) Aba... Hawak mo na uhlet-- (tingin sa mukha ko) Tol... ano nangyari? Ako: Huh? Tinulak nya ko papasok, sabay sara nung pinto... Tinitigan nya ung mata ko... Ako: (turo sa mata ko) Ah, ehto ba? Ganda noh? Sabi ni Nessy pinapakita raw nito ung mata ko... Napa-stepback si Paolo... Langya, namumutla na oh! Paolo: Tol, best friend kita... Wag mo namang sabihing magiging "This Guy's In Love With You Pare" ang kahahantungan natin! Ako: (batok sa kanya) Tange! Ano ka?! Hinayaan ko lang gawin toh ni Janessa dahil birthday nung tao... Maliligo na nga ako, pagkalabas ni Janessa ng banyo... Paolo: Awww...ang sweet nyo naman... Nagsshare na kayo ng isang banyo... Binatukan ko nga sya! Ako: Anong sweet-sweet ka dyan?!? Alangan namang magpatayo pa ko ng isa pang banyo dahil lang nandito sya?!? Paolo: Wehe! (turo bigla sa'kin) Namumula ka na! Wahahaha... Biglang sumulpot si Janessa sa likod namin... Janessa: (silip) Ey, ano nangyayari? Paolo: Si Joshua-- Tinalonan ko bigla si Paolo! Wapak! Ahyun, flat sa sahig ung mukha nya... Ako: (kay Janessa) Wala! Magbihis ka na! Maliligo na ko! Tiningnan lang kami ni Janessa na parang mga baliw... malamang eh un nga itsura ng dalawang binata na nagwwrestling sa sahig dahil lang ayaw pagsalitaan ung isa... Tapos nun, pumasok na sya sa kwarto... Binitawan ko na si Paolo... Paolo: Whoosah! (hinga ng malalim) Bwiset ka! Papatayin mo ba ko?! Ako: (upo sa tabi) Suz! Parang namang mamatay ka ng ganon lang... Eh masama.........

Kinabukasan, nakakulong si Janessa sa kwarto ko, habang ako naman eh tinuturo dun sa mga delivery men kung saan ilalagay ung kama, ung dresser, at ung drawer sa kwarto nya... Langya, dapat sya nag-aasikaso nitong mga toh eh! Kwarto nya toh ah! Pagkatapos ayusin nung mga tao ung mga furniture, inabot ko na ung pera na binigay ni Janessa para dun sa mga nag-akyat... Tapos umalis na ung mga lalake... Tumingin ako sa orasan... Simula nung tanghalian, limang oras ko nang di nakikita si Janessa... Ano kayang ginagawa nun sa kwarto ko? Tumigil ako sa pinto, tapos dahan-dahang binuksan para di ako marinig... Baka sabihin iniisip ko sya o concerned pa ko! pwe! Nakita ko si Janessa na nakaupo sa kama, nakatalikod sa'kin... Mu~g may ginagawang seryoso ah... Sinubukan kong lumapit, ung di ako mahahalata...kaya lang, kahit si Superman di magagawa un nang hinde napapansin kaya sinara ko na lang ung pinto, tapos dumiretso sa kusina.. Ikakain ko na lang toh... Binuksan ko ung ref...Bakit may beefsteak dun? Sinigang ulam namin kanina ah... Oh well... Nilabas ko ung tirang cake nung birthday ni Nessy na binili kanina ni Paolo habang pauwi kame... Sweet nung mokong noh? Feeling close... Kinakain ko na ung cake nang napatingin ako dun sa lamesa... Anoh toh? May kung ano dun sa gitna nung lamesa... Hinawakan ko... Kandila? Anoh ba ginawa ni Janessa kagabi? Nangkulam? "Horsey! Horsey!" Napatalon ako bigla... Langya! Si Janessa lang pala... Ahyun, excited na tumatakbo papunta sa'kin... Ako: Ano?! Janessa: Shush... high blood ka nanaman... (umupo sa harap ko) Lam mo ba kung anong nakita ko net? Ahhhh...nag-iinternet pala sya kanina... Malamang ung laptop ung nasa harap nya... Hahaha! Mystery solved! Sige, eenjoy ko na tohng cake ko... Ako: Ano? (subo) Janessa: May one-night concert sa HardRock Cafe... Naghahanap sila ng singers... Ako: Ngayon? Janessa: Oh, c'mon... Ayaw mo bang sumali? Just for fun? Ako: Sabi ko naman syo, di na ko kumakanta o tumutugtog sa mga ganyan... Janessa:...
Lumipas ang isang linggo, at dumating ung gabi ng performance ni Janessa at nung aso na un, si Warren...grrr! Naaalala ko pa talaga sinabi ni Janessa nung tinanong ko uhlet sya tungkol dun sa bwiset na un... Ako: Si Warren? Uh, yeah... medyo mahangin, pero don't deny ang cute nya di ba? Grrrrr!!! Anong cute?!? Sa bagay... aso lang naman ang cute...kaya aso ung Warren na un... Aso! Haaaaayyy.... Ang saklap talaga ng araw na toh... Nung hapon, nagkapikunan nanaman kame ni Janessa... Aba, eh di ko naman sinasadyang sunugin ung blouse nya noh!... Bakit ba kaseh ako pinagpaplantsa nya?! Kaya, ahyun, dedmahan kame hanggang sa umalis sya papunta sa HardRock Cafe... Ako, naupo lang sa living room... Langya, ka-inip! Anong oras ba babalik si Janessa?!? Huy! Kakaalis lang noh... Eh kung sundan mo na lang kaya kesa di ka mapakali dyan? Ahyuz, pinapayuhan ako ng sarili ko... Malubha na toh! At bahket ko sya susundan?! Baka isipin nya pa mag-ssorry ako sa pagsunog nung damit nya! Di ako aalis dito! Ay sheesh! Tumayo ako at kinuha ung susi ng kotse... Last time I checked, free country pa rin toh... At di naman kailangan ng invitation para makapasok ng HardRock noh! Pagdating ko sa HardRock, aba, saktong kumakanta na si Janessa at tumutugtog ung aso... Wahahaha...tumutugtog ung aso! Marunong din kayang mag-meow un? Tumayo lang ako sandali dun sa may sulok, nanonood... Ganda talaga ng boses ni Janessa... Mukha ngang gustung-gusto rin sya nung mga tao... Ganyan ba naman kase kaganda bumalandra sa harap mo, sinong di mapapakinig noh? Janessa: (kanta) And you say... Stay... You say... I only hear what I want to... Yan na, tapos na sila... Nakz, kulang na lang standing ovation... Umikot ako tapos pumunta sa side nung stage... Ako: (hawak sa braso ni Janessa) Uy... Janessa: Joshie? Anong ginagawa mo dito? Ako: Galit ka pa ba? Napangiti si Janessa... So, malamang, di na toh galet.. "Aba...dumating pala ang butiki..." Umikot ako... Langya, sa dinami-dame ng makikita,...

Nanaginip yata ako... Nakatulog siguro ako sa sofa habang nanonood kame ni Janessa ng TV... ARGH!!! Baka make-up-an ako nung meatballs na un habang natutulog ako!!! Pero at least... panaginip lang toh... di ba? Tumingin si Trixie sa likod nya, diretso kay Janessa... Trixie: So, nakahanap ka na pala kagad ha... Tumingin uhlet sya sa'kin... Whoa! May lumalabas na yatang kutsilyo sa mga mata nya! Brrrrr! Okay...so hinde toh nightmare na gigisingan ko mamaya... Napangiti si Janessa na parang ninenerbyos... Tapos, lumakad sya papunta dun sa coffee table sa likod ko at kinuha ung cp nya... Janessa: (patakbo sa kwarto nya) Sige, iiwan ko na kayo... Usap lang kayo... Magpapatugtog ako sa kwarto, kaya di ko kayo maririnig... Pagkaalis ni Janessa, tumingin uhlet ako kay Trixie.. Ehto na ung panahon na magsasalita ako... ...magsasalita ako... ...magsasalita ako... Huy! Magsalita ka na! Anything smart... Dali! Ako: ... Say anything! Kahit di na smart... bastah kahit ano! Kakilabot ung titig nya, tapos samahan mo pa ng sobrang tahimik na kwarto...eh talaga naman! ung parang sa mga horror movies na nangyayari bago ka mapatay... Trixie: How could you betray me like this?!? Ako: What -- what are you talking about? Anong betray? Trixie: Sabi mo hihintayin mo ko! (tumuro sa kwarto ni Janessa) Seems like you were planning na may kasama sa paghihintay! Ako: What?!? Si Nessy?! Hell, no! Roommates lang kame! na may napakahabang storya... I did wait for you! I still am! Kahit nung sinabi mong may iba ka na... Trixie: Wag ka na ngang gumawa ng excuses... You wrote to me, sabi mo nakahanap ka na ng iba! I didn't believe it at first coz...(napatingin sa sahig) Sinabi mo na maghihintay ka... I believed that... (sigaw) And then, pag-uwi ko, ahyan nga! My father was right! Ako: Ano bang sinasabi mo?!? Sinulatan kita for six months, pero wala akong sinusulat na ganon! Trixie: Don't lie to me! Napatingin sya dun sa couch sa tabi ko kung san nakalagay ung gitara... Trixie: Ha......

''Gutira;love story 2''

Joshua gising na buksan ang iyong mga mata gising na halina at silipin ang pagdilat ng umaga tahimik at saksakan ng ganda... *yaaawwwwwnnnnnn* Umaga na... Umupo ako at sinipa paalis ung kumot... Ang tahimik talaga ng mundo pag umaga... Sarap umupo lang at makinig sa katahimikan... "Good Morning!!!" Ako:WAAAAAAAAAHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH!!! Nahila kong bigla pabalik ung kumot sa mukha ko... Tumingin ako sa pinto... Nakatayo dun si Janessa... Sheesh! Janessa: Ano ka ba?! Parang nakakita ka ng multo ah Ako: Ah, ibig sabihin tao ka? Janessa: Haha, funny... Tumayo ka na nga dyan... Tagal-tagal mong matulog, nagutom tuloy ako... Nagluto na ko ng almusal... Ako: (tumayo) Aba, feel at home ka ah... Janessa: Bahket ayaw mo? Iuuwi ko un... Ako: Neknek mo, grocery ko ginamit mo tapos iuuwi mo?!? Janessa: (bulong) Pa-simple ka pa... Gusto mo rin naman... Ako: Hoy hinde ah! Lumabas ka na nga! Maliligo pa ko! (ngiti) Oh baka naman, maninilip ka pa ha... Janessa: Sipain kita dyan eh... Hala, namula oh! Lumabas na sya, tapos ako naman, kinolekta na ung bath towel ko para maligo... Dumiretso ako sa banyo, habang nakita ko si Janessa na nanonood ng TV... Feel at home talaga.. Haaaaayyyy... Ilang minuto lang ako naligo, paglabas ko para kulitin si Janessa (bait ko noh?), aba, nakaalis na kagad si Meatballs! Ang bilis! Sinilip ko kung ano ung niluto nya... Bacon and eggs? Hehe, akala ko naman Pansit Canton lang kayang lutuin nun... May nakita akong note sa may ref.. "Oist, panget! Kumain ka nga... Lalo kang nagmumu~g skeleton eh!^,^ See u sa school later!" Skeleton!?!? Skeleton?!?! Ehtong gwapo kong toh?!?! Mu~g skeleton?!?! Batukan ko un eh! Kinuha ko ung note para itapon sa basurahan... Tapos... suz... hayaan mo na nga lang sa ref... Para may evidence ako sa dahilan kong asarin sya... Umupo na ko para kumain... Minsan lang ako magkaron ng bacon and eggs for breakfast ha! Janessa Free time ko ngayon -- na sa tingin ko eh very much needed pagkatapos ba naman nung gyera sa last...

Gitara;love story

Si Janessa...
Bagong sampa sa Makati galing sa Chicago... Ganda ng buhok nito, sobrang straight na may highlights na light brown... Tapos ung mata nya, parang pusa -- pero kulay Pinoy pa rin naman... Mestiza din kaya ahyan, kung sinu-sino ang nagagayuma... Atsaka, talented at matalino... Di yata natulog nung nagpaulan ang Dyos ng biyaya... Kinarir na lahat eh! --Joshua

Si Joshua...
Pasaway... Mahangin... at sandamakmak ng yabang!!! Ang sole attractive trait nya eh magaling maggitara at kumanta... Okay! Nabiyayaan rin ng nakakasilaw na good looks ang mokong... Lord talaga... Kung hindi vaklush ung papable, may mental defects naman... Haaaaayyy... --Janessa

Ito ay isa sa mga usual love stories na nababasa, na-wwitness, at syempre, na-eexperience ng kahit sino... May isang papable at ang kanyang object of pang-aasar -- este romance pala... May mga mini-extra at mga saling-tigre... At mawawala ba naman ang mga paliku-likong kalye sa buhay nila? -- ung parang kalsada paakyat ng Baguio -- kahilo!

Pero kahit anong mangyari...wala lang... magustuhan nyo pa rin sana!

-=CHAPTER 1=-

Joshua

Anong petsa na?!?! Nasan na ba ung babaeng un?!?

Pyesta ng brgy namin... At gabi-gabi, may battle of the bands sa basketball court... Dati, hanggang nood lang kameng apat ng mga kabarkada ko -- syempre, kasama dun sa nood na un eh ung pang-aasar na rin...

Pero ngayong taon, kinulit kami nung kaklase ni Mark, si Carla, na sumali, sya ung isang vocalist... Desperada na un ma-discover eh... O siguro, di ganon ka-desperada... Dahil isang oras na kaming naghihintay dito sa
basketball court, wala pa rin!!!
Mark: Langya, nasan na ba si Carla?!?
Ralph: Josh, tawagan mo na nga!
Ako: Hala, bakit ako tatawag?!? Eh may mga cellphone din naman kayo?!
Paolo: Lam mo naman pulubi kami sa load eh... Sige na, tawagan mo na...

Mga bubwit talaga tohng mga toh... Pasalamat sila, saksakan ako ng bait!

Kristine: Mu~g nawawala ung isa nyong vocalist ah?

Umikot kami para tingnan kung sino ung lumapit... Si Kristine, schoolmate namen at nakatira...dyan lang sa tabi-tabi... di ko lam kung saan eh... Malapit lang siguro kung nakikipyesta rin sya... May kasama syang isa
pang babae, pero di ko kilala eh... Pero ang ganda ha!

"Hello?"

Ay, balik sa cellphone!

Ako: (sigaw sa cp) Bubwit ka! Nasan ka na ba?!?!
Carla: *cough* Inuubo ako eh... May lagnat pa... Ayaw *cough* akong palabasin...
Ako: Ano?!?!? Eh pano kame?!?
Carla: Sorry talaga... *cough* Lilibre ko na lang kayo sa turo-turo when I'm feeling better...
Ako: Cheap mo naman... Turo-turo lang? Gawin mo nang McDo!
Carla: Hala yoko nga, mahal dun eh! Bastah, *cough* *cough* kaya nyo yan... Karirin mo na lang ung kanta... Go Josh!

Pagkatapos nun, bigla akong binabaan... Lokong un...

Mark: (tinign sa'kin) Oh ano? Nasan na raw sya?
Ako: (binalik sa bulsa ko ung cp) Di raw sya makakarating eh... May sakit...
Paolo: HUwaAaAATtTTT?!?!??
Ralph: Pano tayo?!? Anong mangyayari sa'tin?!?? Pano na lang ung babae dun sa
kanta?!?! Sya pa naman pumili nung kanta?!?! (hinila ung Tshirt ko)
Anong mangyayari satin?!?!?!?
Ako: (hinila pabalik ung damit ko) Ano ba?! Di pa katapusan ng mundo noh... Mag-bback out na lang tayo...
Paolo: Eh tayo na sunod pagkatapos nung grupong yan eh...

Natahimik kaming apat...

Kristine: Kawawa naman kayo...

Biglang napatalon si Mark...

Mark: (lapit kay Kristine) Lam mo, Kris, lam ko namang talented ka eh...
Kristine: huh
Mark: Baka gusto mong magpakitang-gilas ngayong gabi...

Hala, pati si Kristine hinaltak eh di naman kumakanta toh...

Kristine: (tinulak papalayo si Mark) Nababaliw ka na ba?!? Gusto mo bang magkaron ng 40 days and 40 nights na ulan?!?
Paolo: Sige na... Sandali lang naman eh... Kayang-kaya mo yan...
Kristine: Eh kung pag-untug-untugin ko kaya kayo?!

Bigla nyang hinila ung kasama nyang gurl na parang natatawa, sabay nabigla nung hinila sya ni Kristine...

Kristine: Ehtong si Janessa na lang! Pang-American Idol ang banat nyan!

Ahhh... Janessa pala pangalan nun...

Janessa: (napatingin bigla kay Kristine) Wha--?!?!

Tiningnan ko ung Janessa mula ulo hanggang paa... Sigurado bang nakakakanta toh? Eh mu~g hanggang beauty contest lang eh...

Mark: Sure ka? Kumakanta sya?
Kristine: Oo... Family singer yan... Tanging gifted child sa mga pinsan ko...
Janessa: Kris...?
Paolo: (lapit kay Janessa) Uh, hey, do you mind if you, ano, sing with us?
Ralph: Yeah... If you do, I will... (tumingin kay Paolo) Ano ngang english ng ililibre?
Kristine: (natawa) Mga sira! Nagtatagalog toh noh!
Paolo: Loko ka, bakit di mo sinabi?! Papahirapang mo pa kaming mag-spoken in dollar dito!
Kristine: Eh malay ko bang mag-eenglish kayo dyan...

Haaaaaaaayyyy... Bakit ba nila pinagdidiinan tohng babaeng toh?

Ako: Wag nyo na ngang pilitin yan... Mamaya, pang-karaoke lang yan eh!
Janessa: Excuse me?! Anong pang-karaoke?!?

Oo nga, nagtatagalog nga...

Hinila nya bigla si Paolo papunta sa stage -- tamang patapos na ung tumutugtog...

Janessa: C'mon, kung-sino-ka-man... What song are you gonna sing? I'mma be your other vocalist!

Whoa! Lakas ng fighting spirit ah! Oh well...
Sumunod na lang kami dun sa dalawa... Pag-akyat namin sa stage, tiningnan ako ng masama ni Janessa... Hala, ganon ba ka-insulting ung sinabi ko?

Nagsimula na ung music ng "Hold You Down" ni JLo at Fat Joe... Si Carla pumili
nito eh... Tapos sya pa wala ngayon! Grrrr!!! Nako, pag nakita ko talaga ung ---

Janessa: (kanta)Now you've been holding me down
For such a long time now
From back then
To now in my story
Straight from the hood
You've always been there for me

Whoa! Okay.... The girl CAN sing!

Napatingin ako kay Janessa -- kabisado pa ung lyrics ah... Tapos kay Mark, na
nag-DDJ sa isang sulok... Nginitian ako nung mokong...

Okay fine... Mali na nga ako... Nakakakanta nga tohng...tohng... Tiningnan
ko uhlet si Janessa... Ano bahng kapansin-pansin sa kanya? ung buhok
nya! wahaha... parang ung kay Chun Li sa Street Fighter!!! Meatballs!

Nakakakanta si Meatball!

Pagkatapos nung kanta, halos standing ovation oh! , tumingin sa'kin si Janessa...

Janessa: Pang-karaoke ha?
Janessa

Tumingin-tingin
ako sa mga people sa room... Hmmmm... Lahat sila may kausap -- except
ung lalakeng natutulog dun sa isang sulok... Sigh... OP ang lola moh...

Bago matuloy ang aking pag-eemote, eh biglang pumasok si Prof...

Hmmm... Tingin taas-baba sa prof ko... Akala ko ba papable ang mga prof dito?! Bakit mu~g tindero ng shabu toh?!?
Tumahimik bigla ung klase... oh di ba? Ibang klase ang power ng presence ni prof! nyaha!

Prof:
Okay... (binagsak ung bag nya sa lamesa) Lumapit kayo dito sa harap at bumunot ng number dito sa box na toh.. (may nilabas syang maliit na box from his bag) Then, look for the person with the same number, at un ang magiging partner nyo sa gagawin nating project...

Ang sungit naman nito!

Nagtayuan naman ung mga people at sumunod sa directions.. Pagkabunot ko nung number ko, bumalik ako sa upuan ko sa may likod...

#10? #10? Tingin ako sa paligid... #10? Yoohooo!!!

Tama yan, Janessa... Maririnig ka rin nyan after ilang decades...

"Oist, nakita kong #10 ka rin..."

Hmmmm... Familiar ung voice na un...
Umikot ako para tingnan kung sino ung nagsalita...

Oh hindeee!!!

Ako: Ikaw?!?!

Langyang luphet talaga ng fate!!! Bakit nandito si Joshua?!?

Joshua: Ikaw?!? Anong ginagawa mo dito?! Kailan ka pa pumasok dito?!?
Ako: Ngayon lang, nung pinasok ako ng pinsan ko... (kinuha ko ung papel sa
kamay nya para tingnan) Sigurado ka bang #10 ka?! Baka naman iba yan!
Joshua: (inagaw uhlet ung papel) Anong tingin mo sa'kin? Di marunong magbasa?!
Prof: Ehem!

Napatingin kame sa harap... Kaming dalawa na lang pala ang nakatayo... Syempre, sino pa nga bang titingnan ni Professor Adik?

Dahan-dahan kaming umupo ni Joshua...

Prof: Okay, since we're all FINALLY ready... (tingin sa'min ni Joshua) I'll explain the project to you...

*sniff* *sniff* Stranded ako kay Joshua... Waaaaaaaaaaahhhhh!!!

Prof: Compose your own songs to sing in front of class... Complete with the music and lyrics... You have one week to prepare...

Ugh! Too much work!

Ako: (bulong kay Joshua) And why do we have to do this in Theater class again?
Joshua: (bulong pabalik) SSsshhh!

Upo uhlet ako nang ayos... Hmpf! Ang shwungit naman nito!

Pagkatapos mag-explain si proffy at iniwan na kame to deal with each other, tumingin sa'kin si Joshua...

Joshua: Okay, punta ka na lang sa apartment ko
Ako: Hala! Bakit ako ang pupunta?!?
Joshua: Syempre, alangan namang magpakapagod pa ko para lang pumunta snyo... Eh di ko naman alam kung san ka nakatira...
Ako: As if alam ko kung san ka nakatira?!
Joshua: Bibigyan naman kita ng mapa eh... (naglabas sya ng papel at ballpen)
Ako: Sipain kaya kita dyan?!

All alone?! Sa apartment nya?!? Walang kasama?! Kaming dalawa lang?!?

Napatingin sa'kin si Joshua, sabay nung nakita nya siguro ung expression sa mukha ko, tinaasan ba naman ako ng kilay!

Joshua: Huy! Kung anu-anong iniisip mo dyan! Matauhan ka nga! Mataas standards ko noh...

Wha--?!?!?

Binatukan ko nga sya!

Ako: Mataas ang standards?!? Anong ibig mong sabihin dun!??! Sipain kita dyan eh!
Joshua: (napahawak sa ulo nya) Aray naman! Binatukan mo na nga, sisipain mo pa! Eh kung itapon kaya kita!?!
Ako: Che!

Kinuha ko ung sketch nya papunta sa kanila... Kapal ng mukha ng lalakeng toh! Grrrrrr!!!

Ako: Hintayin mo ko dun! Siguraduhin mo lang na may pagkain nang nakahanda ah!
Janessa
"HuwaAAtT?!?! Pupunta ka dun?!?! Mag-isa?!? Kayong dalawa lang?!?!? "

Sabi na nga ba ganito magiging reaction ng aking dalagang Pilipinang pinsan eh... Pagkauwi ko nung hapon, naligo lang me, nagbihis, at pinagkasya sa isang bag ung iba kong homework, tapos nagpaalam na ko kay

Kristine, na ka-share ko sa apartment, na pupunta ako kina Joshua...

Ahyan, nag-hyperventilate ang cousin dear ko...

Ako: (nagsusuot ng sandals) Ano ka ba? Over ka... Gagawa lang kami ng project noh...
Kristine: Pero, couz... Baka naman kung anong gawin syo nung lokong un...
Ako:
Suz...Di yan... Di naman siguro sya ganon... (tumayo at tumingin sa salamin) I mean, kahit na mukha syang ehwan, at kasing lakas ng hangin sa chicago ang dating nya... nah! Di naman siguro sya ganon...

Bago pa makakontra si Kristine, nag-vavush na ko, kinuha ung susi ng kotse,
at tumakbo palabas... Aabutin pa kame ng syam-syam kung hahayaan kong
magtuluy-tuloy ang kanyang worry-talk...

Okayyyy... kung liliko ako dito sa Magallanes, ang labas ko eh sa... Nasan na ba ko??

Tingin sa kaliwa, tingin sa kanan...and bow... ako poh ay nawawala...

Anoh ba yan?! Wala pa ngang 30 minutes eh!

Nilabas ko ung mapa ni Joshua at pinag-aralan uhlet... Uhmmm... Hmmm... Chuchu... Tama naman nilikuan ko ah?

"Huy!"

Kabayo!

Napatalon akong bigla nang biglang may sumilip sa bintana sa tabi ko... Pagtingin ko...

Suz! Ehto lang pala...

Finold ko ung papel at ni-roll down ung bintana... Oh di ba, ang galing kong
maghanap? Di ung street or apartment nakita ko, ung tao na mismo!

Joshua: Mukha nawawala ka ah..
Ako: Di naman masyado... Nasan ba ung apartment mo?
Joshua: (turo sa building sa end nung street) Nandun pa... Kaw talaga, di ka marunong sumunod sa directions...
Ako: Eh kung mukha ba namang matino at hinde mu~g doodle ng 2-year-old ung mapa na binigay mo sa'kin, eh di nasundan ko sana...
Joshua: Hoy, ano ka?! Ang ayos-ayos nung pagkakasulat ko eh! Buksan mo na nga ung kabilang pinto!
Ako: Bahket?!
Joshua: Syempre, alangan namang maglakad pa ko pabalik eh naka-kotse ka naman...
Ako: Ano ka sinuswerte?! Maglakad ka noh.. Bakit ba kase nasa labas ka?!
Joshua: Eh bumibili ako ng fishball eh... Ang tagal-tagal mo kase!

Ngumiti ako, sabay binuksan uhlet ung makina nung sasakyan...

Ako: Maglakad ka noh!

Nag-drive na ko papunta dun sa building, iniwan ung sumisigaw na Joshua dun... nyaha!

La lang... trip ko lang syang pikunin...
Pinark ko ung kotse sa parking lot, tapos bumaba... Pumasok sa building at umupo sa may hagdan... Ang tagal namang maglakad nun...

After ilang minutes, bumukas na ung pinto, at pumasok si Joshua...

Ako: Ang tagal mo naman... Anong petsa na?
Joshua: (binuksan ung pinto nung apartment nya) Che! Kung sinakay mo ba naman ako, eh di sana nasa loob ka na? Abno ka talaga...
Pumasok kami sa loob... Woooowwww... Ang linis ng apartment... Shocked As in, spotless... And to think, akala ko pag guy, laging messy... *gasp* Napatingin ako kay Joshua, up and down...

Joshua: (napatingin sa'kin) Ano nanaman?! Titig ka ng titig dyan... Kung may sasabihin ka, sabihin mo na lang!

Lumapit ako sa kanya, sabay titig sa mukha...

Ako: Hmmmm...
Joshua: Weh! Ano ba!??!
Ako: (nagstep back) Nah! I guess not...
Joshua: Ano?!
Ako: (ngiti sa kanya) I just thought, sa sobrang linis ng apartment mo, akala ko bading ka...
Joshua: What!??! Nababaliw ka na ba!? Sa gwapo kong toh?!?!
Ako: Yah well... May mga bading naman na mas gwapo syo noh... Don't flatter yourself...

Pumunta ako sa living room, tingin-tingin... May gitara na nakasabit sa isang sulok... Nilapitan ko nga...

Ako: You can play the guitar pala...
Joshua: (umupo sa couch, may hawak na papel at ballpen) Yah...
Ako: Are you gonna play para sa project natin?
Joshua: Hell no!!!

Napatalon akong bigla... Ano bang sinabi ko? Huh Bakit kailangan pa kong sigawan?

Ako: W-why not?
Umayos ng upo si Joshua tapos tinanggal ung takip nung ballpen...

Joshua: Coz I don't play the guitar anymore...

Hmmm... Okaaaaaaaayyy...?
Joshua

Halos midnight na nung nag-call quits kami ni Janessa... Wag nyo nang itanong kung anong natapos namin... Bukod sa mga drawings eh, puro linya lang ang laman nung papel...

Hanggang sa wakas, nagutom si Janessa
at pinagluto ako ng kahit ano raw meron sa ref... Pagbalik ko naman, ahyun, tulog na sa couch ung babae... Napagod yata sa sobrang pagkontra
sa'kin...

Binalik ko sa kusina ung pancakes, tapos pinuntahan si Janessa... Gigisingin ko ba? Baka naman nangangagat toh pag bagong
gising?!?

Nah! Di naman siguro...

Ako: Huy... (pinindot-pindot ko ung pisngi nya) Huy... Gising... Umuwi ka na...
Janessa: (tulog pa rin) Huhmppf bft...

Hala... alien talaga tohng meatball na toh!

Ilang minuto pa ang binuhos ko sa paggising sa kanya, wa epek... Kaya tumayo na lang ako, kinuha ung telepono at tinawagan si Kristine para sabihin na dito matutulog ung pinsan nya...

Kristine: ANNNNOOOOOO?!?!?!? Bakit?!?!??!
Wesh! Sumigaw ba sa telepono?!?!

Ako: Ano ba?! Bibingihin mo ba ko?! Wag ka ngang mag-alala, di ko pagtatangkaan yang pinsan mo noh...
Kristine: Aba, dapat lang! Nako, Joshua! Pag may nangyari dyan sa pinsan ko, huhuntingin kita at kakainin ng buhay! Okay?!?!
Hala! Maging monster ba all of a sudden?!?!

Ako: Oo na...

Binaba ko ung telepono, tapos lumapit ulit kay Janessa na sleeping peacefully dun sa couch... Pumasok ako sa kwarto ko at kumuha ng kumot at unan... Oist, may dugong gentleman naman toh noh...

Tinakpan ko sya ng kumot, tapos dahan-dahan kong inangat ung ulo nya para ilagay ung unan... Pagkalagay ko nung unan, tiningnan ko muna sya sandali...Ngayon ko lang napansin... Ang cute nya pala...

Ang tahimik pa ng mukha nya pag natutulog.. Parang walang problema sa mundo... Sarap titigan...

Parang si...

Napatayo akong bigla nung napansin ko kung ano -- o sino -- na ung iniisip ko...Lumapit ako dun sa nakasabit na gitara at tinanggal un sa pagkakasabit... Anim na buwan na ang lumipas... ngayon ko na lang uhlet toh hinawakan ng ganito...

Pumunta ako sa kusina para kumuha ng basahan... Naipon na ung alikabok sa gitara ko eh...