I'll never love this way again

        Almost 3 year na ang nakakaraan nang wala sakin ang pinakamamahal kong babae.Siya si Sugar Francico, namatay siya sa sakit na ''GENERATION DESEASE'' ta hanggang ngayun ay hindi ko pa siya makalimutan..balik tayo sa nakaraan.
      Nov 27 2008 ay naging kami,sa loob ng isang taon na panunuyuo ko ay nag bunga ito ng maganda, bawat sandali ay hindi namin inisip ang mga makaksira sa ming relasyon at kung minsan may nadating sa amin na pag subok at problema, subalit hindi iyo naging dahilan para maging magulo ang takbo ng aming relasyon.
      Kung ano man ako ay tanggap niya yun ,kung sino ako pinag mamalaki niya yon.Sa bawat sandali na kasama ko siya ay wala na yata akong mahihiling pa, talagang ang saya ko,ni minsan hindi niya pinaramdam sakin na nag iisa lang ako,At kung sa pag mamahal lang din naman ay siya na  talaga!
     Kung minsan ay naiisip ko kong kami nga ba talaga ang sa isat isa,

Dearest;Maralyn Hecalao

Nang makilala kita ,nag bago ang lahat sa buhay ko,tinuruan mo akong maging matapang masaya at higit sa lahat ang bagay na hindi tinuturo sa iskwelahan,ang pag mamahal.Sa dami ng nakilala kong babae ,sa dami ng mga kakaibang ugaling nasaksihan ko iba ang memoralidad mo,iba nag kalagayan o kaysa sa inaasahan koh,
  Hindi ko alam kong anung kailangan kong Gawin para mapatwad mo pa ako,hindi ko alam kong anu ang dapat,para maibalik ang dating tiwala mo,paano pa nasa kamay ka na nang iba.,hindi ko naman maaring agawin ka sa kanya,hindi ko naman maaring ipag laban ang pag mamahal na wala akong pag asa kahit anung gawin koh,

  Salamat sa iyo Dahil sa bawat pag kakasala ko at pag kakamali ko ikaw yong umagawa ng paraan para maitama yon,yon bang itinuro mo sa akin kung bakit may pambura ang lapis.!?Alam o ang saya saya ko nang makilala ko ang ka2lad moh,hindi ko nga akalain na mamahalin mo ang loko na ka2lad koh.Pero ang loko na yun ito nag bago ng dahil sa iyo.

   Oras na mabasa mo ito gusto kong humingi ng tawad sa mga kasalanan koh,kasi ako pala yong duwag ako yung makasarili ako ang walang kwenta.Gusto kong ipaalam na ginagawa ko to dahil sa iyo,dahil sabi ko sa sarili ko mag tatagumpay ako sa mga pangarap koh,at balang araw maipag mamalaki mo ako.
 'SALAMAT SA PAGIGING MJ MO SA BUHAY KOH HINDI PO KITA MAKAKALIMUTAN KAHIT ISANG ARAW LANG''

"Story" By;Fjm''

The most powerful of people need a beginning and one of the most powerful man if you must call him that was my master in magic. His name Who, he was the most powerful wizard back in the day. He mastered in many forms of writing, languages and martial arts. He has stopped many monsters from destroying Otaku. He and his friend Howland stopped sixty of some of the strongest of alien life forms they are considered SSJ or that was what I was told.
    Howland and Who where both rivals yet best of friends. I was there for most of the conflicts. I have also been there fighting side-by-side the two most powerful wizards. They have taught me all they could and yet I was still a student, a student of life. We went on many adventures in the past two thousand years. One of the many I remember is when Who disappeared from Otaku for about five-six hundred years.
Our story takes us to a small forest out cropping of trees just left of the City of Otaku…
    It was a beautiful summer day and Who and I were sitting by the river. These were our glory days. When Otaku was a place of peace before the SSJ and monsters ever entered the land of man. The Wolf men were our problem like Frats there was a vast number of them and they were like non other you have ever seen. There was one in particular we were after.
    This one had earned its name amongst humans; not only man but also beast alike feared this Wolf man. He was known as Man Hunter. This creature had killed over sixty of the king’s finest warriors and made cowards of the other twenty. This was no ordinary beast he had another form one that few have ever seen. He was not of the natural northern Wolf man he came from a tribe thought to be banished from this realm.
    He came from the dreaded Wolf bane tribe, or the southern Wolf men. This was strange to see such a creature of this magnitude up this far north. I believe that he settled with the powerful hunting clan. A ruthless beast known to man as Hunter Wolf ran this clan. He ran it with an iron fist, one of the best archers in the land. ‘I of any person should know I was shot through the shoulder with on of his diamond tipped arrows’.
    This beast stopped at nothing to get his meal. Who was after his clan for years and finally we got a lead on the clan from one of the soldier that was once very much a coward. It was a great lead. It made us travel this far north actually into the Wolf man territory.
    Finally the day we got the track they were in was right after they camped there about two nights before. With the strongest movement spell known as blink Who had us at the next camp within minutes tried and drained of energy we stopped and made up our own camp.
    This made time for me to practice some of my own spells. I created a paralyze spell by using the blink spell and a freeze spell, what this spell did was speed the creature up to a extreme speed then freezing it causing paralyses. It was a happy day. At about sun set Who made dinner. We had a stew of some sort. We then fell into a great sleep….
    The next day we set off again only this time we I used the blink spell, but seeing how I was a mage and not a wizard this spell only lasted for some time until we got about two miles away from their next camp. We walked that two miles in about an hour. It was surprising how close we got to the Wolf men they just left that camp about a half hour before we got there. Who used a spell that got him his staff and told me to ready myself for battle. He then used his animal like sense to catch them then used a spell called for ‘sight to see’ this was via animals and they were about six miles away. Who then used the spell blink again and teleported us right in front of the Wolf men. I used the freeze spell on about half the creatures. Who used a light flash that resembled the sun, which was not seen for about six thousand years. The Wolfs fell to their knees crying in pain. The sunlight paralyzed them for good.

Funy qoutes

Nung nakilala kita, dun ko nalaman ang sagot sa tanong ng Nescafe…
“para kanino ka bumabangon?”

“Masaya naman ako kahit wala ka…
Sumusobra lang pag andyan ka na…”

“Kung araw-araw ko ba namang makikita pag mumukha mo…
Eh di sana…
Wala ng malungkot na araw ang dadaan sa buhay ko.”

“paano ba naman ako lalakad palayo…
Kung isang ngiti mo lang din ko makatayo..”

Bakit kailangan ko pang mag bukas ng coke?
Eh kung ikaw lang naman ang happiness ko!”

“Sana naging damit na lang ako…
Para kahit minsan..
i-try mo kung bagay ako sayo”

Boy: May gagawin ka ba bukas?
Girl: Wala naman bakit?
Boy: Tara, pakasal tayo…

Sabi nila libreng mangarap..
Libre ka ba?
Pangarap kasi kita eh!!!

“Pwede ba kitang maging driver?”
Para ikaw na ang magpatakbo ng buhay ko”

“naniniwala ka bas a love at first sight?
O gusto mo dumaan ako ulit?”

“Puro ka lakwatsa!!!
Pati sa puso ko nakakarating ka!”

“Yoyo ka ba?
Kasi kahit anong gawin kong pagtapon sayo,
Bumabalik ka parin sa puso ko”

Boy: Excuse me, may I see the tag og your shirt
Girl: Why?
Boy: I just wanna see if you’re “made for me”

Kung nahihintay ka ng magmamahal sayo…
Sandal naman, kaka gising ko lang…

Nahihirapan ka bang maging ikaw???
Try mong maging tayo, baka mas madali!!!

“alam mo bang mahal kita…
Ang tagalog ng I love you”
Now you know…

Touching Story: If you can survive, you must remember that I love you

Rread this very touching story just today on facebook. If you happen to read this blog please share it to your friends. Mother’s love is truly incomparable and it is proven in many circumstances. This featured story is just another demonstration of mother’s love. Please read on…

This is a true story of Mother’s Sacrifice during the Japan Earthquake.



After the Earthquake had subsided, when the rescuers reached the ruins of a young woman’s house, they saw her dead body through the cracks. But her pose was somehow strange that she knelt on her knees like a person was worshiping; her body was leaning forward, and her two hands were supporting by an object. The collapsed house had crashed her back and her head.

With so many difficulties, the leader of the rescuer team put his hand through a narrow gap on the wall to reach the woman’s body. He was hoping that this woman could be still alive. However, the cold and stiff body told him that she had passed away for sure.

He and the rest of the team left this house and were going to search the next collapsed building. For some reasons, the team leader was driven by a compelling force to go back to the ruin house of the dead woman. Again, he knelt down and used his had through the narrow cracks to search the little space under the dead body. Suddenly, he screamed with excitement, “A child! There is a child!”

The whole team worked together; carefully they removed the piles of ruined objects around the dead woman. There was a 3 months old little boy wrapped in a flowery blanket under his mother’s dead body. Obviously, the woman had made an ultimate sacrifice for saving her son. When her house was falling, she used her body to make a cover to protect her son. The little boy was still sleeping peacefully when the team leader picked him up.

The medical doctor came quickly to exam the little boy. After he opened the blanket, he saw a cell phone inside the blanket. There was a text message on the screen. It said, “If you can survive, you must remember that I love you.” This cell phone was passing around from one hand to another. Every body that read the message wept. “If you can survive, you must remember that I love you.” Such is the mother’s love for her child!!

Motorcycle Couple

Motorcycle Couple

A girl and a boy were on a motorcycle, 

speeding through the night.

They loved each other a lot...

Girl: "slow down a little.. I'm scared.." 

Boy: "No, it's so fun.." 

Girl: "please..it's so scary.." 

Boy: "Then say that you love me.." 

Girl: "Fine..I love you..can you slow down now?" 

Boy: "Give me a big hug.." 

The girl gave him a big hug. 

Girl: "Now can you slow down?" 

Boy: "Can you take off my helmet and put it on? 

It's uncomfortable and its bothering me while I drive." 

The next day, there was a story in the newspaper.

A motorcycle had crashed into a building

because its brakes were broken.

There were two people on the motorcycle, 

of which one died, and the other had survived...

The guy knew that the brakes were broken.

He didn't want to let the girl know,

because he knew that the girl would have gotten scared. 

Instead, he was told the last time that she loved him,

got a hug from her,

put his helmet on her so that she can live, 

and died himself...

Gitara.love story 5-''

Kinabukasan, kumakain kami ni Janessa nang almusal nang mabanggit nya na aalis raw sya sa Sabado... Kesyo kinuha raw sya nung Ken para maging vocalist nung grupo nila para sa mga gig... Tinext daw sya ni Ken para magkita sa Sabado, papakilala yata sya dun sa ibang nasa banda tsaka magrrehearse na rin ng kanta sa Sabado... Abah, eh ako naman, na-shock sa buto... Vocalist? May gig? Ako: Eh? Bakit ikaw? Desperado? Janessa: Desperado ka dyan.. Talented ako eh, magagawa mo? Ako: (subo ng tinapay) Talented... Neknek mo... Ginayuma mo un noh? Janessa: Anong gayuma...Sira! Naubusan na nga ako eh! Ako: Wheeeeee?!??! Janessa: (ngiti sa'kin) Di mo ba alam? Naubos na syo noh... Ako: A-ano?!?!?! Tumawa nang tumawa si Janessa... Langya, pinag-tripan nanaman ako ng babaeng toh! Janessa: (tumatawa pa rin) H-horsey... Na-namumula ka! Ako: (uminom ng tubig) Heh! Tigilan mo nga ako! Janessa: (nginitian ako) Ang cuuutte mo talaga pag namumula ka, horsey... Ako: Anong cute?! Di ako aso noh! Pumasok pa tuloy si Warren sa utak ko... Langya, aga-aga, may ulol na aso na kagad na kumakahol sa utak ko... Ako: Anoh? Bakit ka naman pumayag na kumanta dun? Anoh ka, GRO?! Janessa: Hey, you're being mean... Nyikz! Napatulala ako nung sumimangot si Janessa... Langya, nagtayuan nga ung mga balahibo ko eh... Ako: U-uy... Joke lang un... Baka umiyak ka pa dyan... Janessa: Hmp! Meanie-meanie horsey! WTH?! Bakit ba parang isip bata toh ngayon? Ako: Sige na, sorry na... Bakit ka nga pumayag na maging vocalist nung mga un? Eh halos kakakilala mo pa lang kay Ken ah... Janessa: (inubos ung tubig sa baso nya) Because... I need the money... Ako: Eh? Kailan nawalan ng pera tohng babaeng toh? Ako: Nanakawan ka ba? Janessa: hindi, bakit? End na ng world! Walang pera!?? Si Nessy?!?!? Janessa: (tumayo) Anoh ba?!? (kinatok ung ulo ko) Gising na ba yang utak mo? Helloooo!!! Horsey!!!! Ako: anoh ba!??! Janessa: (ngumiti) Kaseh naman because... Sa dami ng sinasabi ko eh wala yatang pumapasok sa brain mo...
Lumipas ang isang linggo at... (teka, bilang lang ako sa kalendaryo) aha! apat na araw! Nag-start na ang Christmas break, at nag-bear na rin ng prutas ang aking pagkanta-kanta! nyaha... Pwede nang idol! naka naman, humaba ang hair ko... Anyway, ehto at nasa MegaMall na ko para bilhin ung gitara para kay Joshie..........at Bench t-shirts para sa dad ni Joshie, kitchenware para sa mom nya, golfclub para sa kuya nya, Penshoppe clothes para sa wife ng kuya nya, complete "Undead and.." series para sa ateh nya, wag na ung asawa nung ateh nya at wala naman un dito... Yup...getz nyo na? Naging shopper pa ko nung tamad na kabayo na un...haaaaaaaaaayyyy... Balik tayo sa shopping spree... Kasama ko nga pala si Ken... since si Richie eh lumipad na sa Baguio, si Jodi naman nasa Batangas, at si Arianne, stuck sa bahay kaseh nandun si Trixie, and wala yatang kasama... Alangan namang bitbitin ko si Warren... eh di nasakal pa ko ni Joshie nun! bwahahahahaha... nanakal na kabayo!!! Ako: (kay Ken) Anoh, kaya mo pa ba? Ken: (ngumiti) Kaya pa naman... Wahehe... ilang bags na rin ung dala nya oh... Let's see... Gift para kay tito, check! Gift para kay tita, check! Gift para sa bro ni Joshie, check! Gift para dun sa pitong pamangkin ni Joshie, check! check! check! check! check! check! check! Gift para dun sa sister-in-law ni Josh, check! Yaahhh...hehe... Si Ken poh ang official na chimay ng chimay na toh! nyaha! Oist, di naman lahat sya may dala noh... May dala naman akong dalawang itsy-bitsy na bag... Avah, anong magagawa ko eh sa gentleman sya? Di tulad ng iba... *cough* Josh *cough* Papunta na kami sa PowerBooks para bilhin ung gift para sa siz ni Joshie nang mapatingin ako sa KFC... Ako: Break muna tayo... Ken: What?!? You mean cool-off?! Bakit?! Mahal naman kita ah! Whe?!? Napatitig ako kay Ken... Hala, exagge ang mokong... Ako: Sira... Inatake ka nanaman ng pagiging alumni mo ng A-B-normal College.. Ken: (natawa) Kaseh naman, halatang-halatang pagod ka na......

 10 PM, pagkatapos naming kumain, pumunta na kaming lahat sa living room at umupo sa around ng chwistmas twee...oooohhhh.... gifts! gifts! gifts! Ung dad ni Joshie naupo dun sa may Tree kaseh sya ang Santa Claus.. Ung mga pamangkin naman ni horsey, ahyun nakaupo sa carpet, nakatitig sa lolo nila... Sina Ate Shane, Ate Kate, tsaka si Kuya Mike, nagkasya dun sa couch... Ung mom nila, nasa recliner... Kami ni Joshie nasa loveseat, since un na lang ung upuan nung pumasok kami... Nagdistribute na si Santa ng presents, ung mga apo nya ung elves na nagdedeliver sa'min nung mga regalo na para sa'min, tapos nagtatatalon pag para sa kanila ung gift...ang kuyut! After maipamigay lahat, yehey! ahyan na bukasan na! Binuksan ko ung regalo na pinakamalaki -- syempre un ung biggest, eh di un ang unang buksan! Oooohhh...Ooh ooh ohh... Me likey! Bumulaga sa'kin ang isang Secosana bag! wahahaha... Niyakap ko kagad! Joshua: (nagbubukas ng isang regalo nya) Umiiral nanaman pagka-abno mo... Bakit pati yan niyayakap mo? Ako: Che! Anong gusto mo? Ikaw yakapin ko? Joshua: (smirks) Pwede rin... Ako: Whee! Neknek mo noh! (niyakap ko uhlet ung bag ko) You'll never understand ang beauty ng isang bag... Joshua: (tinabi ung wrapper) Kaya nga naimbento ang bulsa eh... Ako: Che! Pagkatanggal nya nung gift wrapper, napatingin kagad ako sa kahon... Ako: Totoo bang kahon yan? Nilabas ni Joshie ung loob ng kahon...Whoa! Totoo nga! Ako: Videocam?! Ikaw?! Binigyan ng videocam?! Eh ung camera na nga lang, tinatakwil mo na, videocam pa! Biglang lumapit sa'min ung dad ni Joshie, sabay hampas sa likod ni Joshua! wahahahaha... Sa expression ni horsey, mu~g masakit un! Napa-arouch ung mukha nya eh... Dad: (ngiti sa'min) Yan, perfect for both of you... Para kahit malayo kayo, pwede kayong magpadala ng mga videomail.. Joshie: Dad, kaya nga nauso ang internet at webcam.. Tsaka, anoh namang ipapadala ko syo? Dad: Abah, anoh pa nga ba?! Eh di ung mga videos ng mga apo ko! Pag first time nilang maglakad,...

Hatinggabi na nang makauwi kami ni Janessa... Di tulad nung mga kapatid ko, eh ayokong dun matulog... la lang.. yoko lang.. Tinambak namin ung mga regalo namin sa mga kwarto, tapos naupo sa living room, umiinom ng iced tea... Ako: Pagod ka na? Janessa: Kinda, pero ok pa naman... I think na-sobrahan ako ng champagne eh.. Ako: Good... May nilabas ako sa bulsa kong kahon, tapos binagsak sa kamay nya... Janessa: Ano toh? Ako: (sumandal sa couch) Regalo... Nanghingi ka di ba? Janessa: Ehhhhhhhhhhhhh?!?? I thought... Akala ko... di ka mamimigay...? Ako: (silip sa kanya) Listen, if u didn't get me anything, ok lang... Baka naman mag-feeling guilty ka pa dyan.. Janessa: Che! I got you something noh... Ako: Eh? Janessa: Yeah! Kaya lang.. (ngiti sa'kin) Tinatamad akong tumayo... Kaw na lang kumuha... Nasa kwarto ko sa may kama... Anong---??! Ako: Hala! Bahket ako pa kukuha!? Janessa: Abah, regalo mo un eh.. Sige na, horsey... be nice... Bubwit... Tumayo na ko para kunin ung regalo nang tawagin uhlet ako ni Janessa... Ako: Anoh?! Janessa: Kunin mo na rin ung videocam mo... Ako: (tingin sa kanya) Bakit? Janessa: Para masaya! Ahh! Pumunta ako sa kwarto ko para kunin ung videocam, tapos sa kwarto nya para kunin ung regalo... What the---?! Anoh toh!? Bakit ang laki nito?! Bumalik na ko sa living room, inabot ung videocam tapos naupo sa tabi nya... Lokong toh, tinatamad daw tumayo, pero nabuksan nya naman ung radyo... Ako: (tingin sa kanya) Anoh bang ginagawa mo? Janessa: (iniikot ung cam) Binubuksan toh, obvious ba? Maya-maya, nag-rejoice na sya dahil na-buksan nya na ung videocam... Tinutok nya kagad sa'kin... Janessa: Yan, game horsey! Buksan mo na ung regalo mo! Ako: Bakit kailangan mo pang i-video? Janessa: (tingin sa'kin) Para masaya! Ako: Sheesh... I'm not--- Janessa: HORSEY!!! Isa!!! Ako: (abot dun sa regalo nya) Ok! Ehto na nga eh! bubwit... matakot ba raw sa meatballs na toh... Janessa: (nakatingin dun sa camera) Go, Joshie... Ako: Shut up... Di ako 3 years...

Joshie? Joshie?" Pumasok ako sa apartment... at parang naging ghost apartment bigla ang building... Nasan ang mga people? Nag-War of the Worlds na ba? Langya, di ko man lang nakita si Tom Cruise... Sinabit ko ung susi, tapos pumunta sa living room... Waaaahhh?!?!? bubwit na kabayo yan!!! Anoh toh?!?!? Ang kalat ah! Horsey talaga! Kumain ng fishball tapos di man lang niligpit! Grrrrr!!! Niligpit ko nga ung pinagkanan nung kabayong un -- which by the way eh nawawala pa rin... Ano kaya dun sa "don't go anywhere!" ang di nya naintindihan? Ay, if you're wondering about dun sa DVD, eh wala pa... Tatawagan na lang daw ako nung gumagawa kaseh, pasko nga naman... Close lang kame kaya tinanggap nya ung video ko...hehe... ring! ring! Skip-skip papunta sa phone... Ako: hello? ***beeyatch.. Whe? Ako: Excuse me? Sino toh? ***Tingnan mo ginagawa mo kay Joshua... wala ka nang dinala kundi sakit ng ulo... Ako: A-anong--?! Sino bah toh?! ***Kasama nya ko dati sa gang... Ako: Eh? Really? But you sound like a girl... Sorry... anoh! ...kung lalake ka, may ganon naman talaga sa telepono nag-iiba ung boses-- ***Shut up! I'm a girl! Ako: Really? Wow... nakakapasok pala ang girl sa mga ganun... Oooohhh...anong ginagawa mo dun?! Inaayusan mo ba ung mga guys, tapos, tapos, make-over... Ang cuuttee-- ***Anoh ba?! Ako: Ay, sorry... Inaaway mo nga pala ako... Please go on... ***Sheesh... Anyway, dahil syo, mas nasasaktan si Joshua! Pupuruhan sya nina Victor! Tingnan mo lang kung makakauwi pa sya dyan! Ako: What?!? Si horsey...no... ***Pero you can still stop them... Leave him... Wag ka nang magpakita uhlet sa kanya... Kalimutan mo na sya... Ako: WTH?!? Nababaliw ka na ba?!? Bakit ko naman gagawin un?!? Listen here, you better make sure na walang nangyayari kay Josh, kundi, I swear, by the moon and the stars in the sky, ipapa-ambush ko kayo! Binagsakan ko ng telepono ung amazona, tapos kinuha ung susi ng apartment at tumakbo palabas... Nasan kaya si Joshie? I hope...
Nagpatawag si horsey ng pagkain dun sa nurse, tapos sya lumabas na rin para naman tawagin sina Kristine at si mommy and sabihin na gising na ko... Napahawak ako dun sa right belly ko... Can still feel the stitch...Ooooh... Parang gusto kong panoorin si Lilo & Stitch...Hmmm.. "Nesssyyyy!!!" Biglang bumukas ung pinto at sumugod sa'kin si Kristine... Oomph! Kristine: (yakap sa'kin) Waaaaaaaaahhhh Nessyyy!!! You're awake! Akala ko pa naman aabutin ka na ng syam-syam bago magising! Ako: Eh...(tinatanggal ung braso nyang nakapulupot sa leeg ko) Baka gusto mo muna akong pahingahin? Kristine: Oh yeah.. (binitawan ako) Sorry... Lumapit sa'kin si mommy tapos niyakap din ako -- pero at least ung yakap na di nakakasakal noh... Mommy: Ano? May nararamdaman ka bang masakit? Nahihilo ka ba? Ako: Mom, I'm fine... Buhay pa and humihinga oh... Nginitian ako ni mommy... Mom: Good... Hurry up at magpagaling ka na... As soon as you're feeling well enough, we're going back to Chicago... Ako: Oh mom.. You don't have to wait for me to feel better bago kayo makabalik... Kristine: Hell no! What she means is that YOU're coming back with us... Ako: What?! (tingin bigla kay mommy) Bahket?! Why? Bahket? Mom: Because, honey, (umupo sya sa tabi ko) You're not safe here anymore... Napatingin ako sa kanya... Ako: B-but... Tapos napatingin akong bigla sa buong kwarto... Wala na si Joshie... Kabayong un...Ang bilis mawala! Joshua Haaaaaaaaaaaaayyyyyyyyyyyyy... Naupo ako sa visitors' lounge at sinandal ung ulo ko dun sa pader... Nung sinabi nung mom ni Nessy na isasama nya na si Janessa pabalik, lumabas na ko... Not that iniisip kong sasama or papayag kagad si Nessy.. Ehwan ko.. Ayoko lang marinig kung sakali nga na wala syang magawa... Sh*t! Dapat talaga siguro eh kumukuha na ko ng greencard... Nasa US naman ang lolo ko, at nung tinanong nya ko kung gusto ko ba raw sumunod dun, sabi ko ayoko since nandito sa Pinas si Trixie... Pero ngayon... HAaaaaaaaaaaaaayyyy... Ayoko na namang mawala sa'kin...

 After isa't kalahating araw, pwede na kong lumabas... Ang may alam lang ung family ko... hehe.. Ssurprise ko si Joshie sa apartment... Tinutulungan ako ni Kristine mag-impake, and until now, di nya pa rin sinasabi sa'kin kung anong "help" ung ginawa nya.. Kinakabahan na'ko... Mamaya nandito na sina mommy... Ako: Tin, sure ka ba na ok na lhat? Kristine: (sinarado ung isa kong bag) Yah, don't worry, bee happy.. Bee happy... batuhin kaya kita dyan ng Jollibee... Maya-maya, dumating na sina mommy... Mom: Oh ano, Nessy, ready ka na ba? Napatingin akong bigla kay Kristine... Akala ko ba ok na?!? Kristine: Uh, tita, ayaw poh sumama ni Nessy... Wha-!? Anong--?!? Help na ba yan?!? Mom: Nessy, pinag-usapan na natin toh di ba? You're coming. Ako: But... ayoko poh talaga.. And besides, di naman naten toh pinag-usapan dahil sabi ng magaling kong pinsan eh inayos nya na ang lahat... Mom: Janessa! Biglang nag-step forward si dad from the back... Tumingin sya sa'kin Dad: Are you sure ayaw mong sumama? Mom: (tingin sa aking father dear) Dad! Ako: Yah... ayoko poh talaga... Dad: Is it because of Joshua? Tinignan ko ng masama si Kristine... Anong storya nanaman pinasok mo sa utak ng daddy ko? Nginitian lang ako nung bruha... *Sigh* Ako: Opo... Dad: Do you like him that much? Ako: Opo... Dad: Ok, then... Mauuna na kami... Whe? Mom: Dad! Anong--?! Dad: (kay mommy) Kung ayaw nyang sumama, hayaan mo sya... She's already 18 and she should know what she wants... (tumingin sya sa'kin) Pero once na may nangyari uhlet syo, kahit hilahin ka pa ni Joshua at itali mo sarili mo sa poste, you're going back to Chicago, ok? *sniff* I WAB U DADDY!!! Ako: Opo! Dad: Sya, halika na... Maiiwan na tayo nung flight natin... Nagmukmok lang sandali si Mommy tapos niyakap na ko bago lumabas... Then si daddy naman yumakap sa'kin, may pahabol pa... Dad: (bulong sa'kin) Pag binigyan nyo na ko ni Josh ng apo na lalake, gusto ko kapangalan ko, ok? Ako: DAD!!! Tumawa lang si daddy tapos sinundan...
Pagkatapos kong mahilo magpaikot-ikot sa EDSA, eh nagsawa na rin ako kaya nag-drive ako papunta sa gotohan ni Aling Nena, ilang kalye lang ang layo sa apartment namen... Avah, sa mahal ng gasolina ngayon, bawal magpakalayo.. La lang, tumigil lang ako sa harap nung gotohan... Di na ko pumasok... Daming istambay, istambay sa labasan! Kaya un... Dun na lang akowh nag-emotingnezz... Haaaaaayyyyyy... Tumingin ako sa salamin.. My golay! Mahangin ba sa labas?!? As in ang guulooo ng hari ko! Sang lupalop ba ko ng EDSA dumaan!? Kinuha ko ung bag ko, tapos hinalungkat ung loob para sa suklay... Nang di ko makapa ung bubwit na suklay, eh tinambak ko na sa passenger's seat ung mga laman... Avah, ayaw magpakita eh! Nung la na laman, sige, taktak-taktak pa! Ajinomoto! Uh wait... Tinaktak ko uhlet ung bag... Tapos sumilip sa loob... Ako: (bulong sa sarili) Anoh un? Tinaktak ko uhlet ung bag ko... Hala... May mumu sa purse ko! Wala nang laman eh may kung anong nag-rrattle pa win! Sumilip uhlet ako dun sa loob nung purse, then dun ko lang naalala na may secret pocket nga pala itich... Di ko maalala mga saktong laman nito kaseh pinadala ko lang kay Joshie toh nung 2nd day na gising na ko sa ospital... Hinalukay ko uhlet at bukas nung zipper nung secret pocket... Tapos nung nakapa ko ung nasa loob, hinila ko palabas... Ohhhhh... Sa loob nung secret pocket, ung necklace na gift ni horsey nung Pasko... Loko talaga ung kabayong un... Ilagay ba naman dito ung ganito kamahal na jewelry?!?!? Eh pano kung manakaw ung purse ko!? Eh di sandamakmak na libo na kagad inasenso nung magnanakaw na un?!? Hinawakan ko ung locket... Intact pa rin ung mga diamonds, and op cors, shining shimmering splendid pa rin ung sapphire na nasa center... Oooh pretty-pretty talaga... Binuksan ko ung locket, and bumulaga ang kabayo! nyahahahaha... Nah, sa picture kaseh ni horsey ako napatingin kagad nung binuksan ko... Gwapo ni horsey... kahit kabayo...wakekeke... sense? Haaaaaaaaaaaaaayyyyy...